Główna ulica

Chodziła ulicą ze spuszczoną głową. Cholera co ja mam zrobić? Zostać czy wyjechać? Dlaczego to musi być takie trudne? - myślała. Szła tak jeszcze przez dobrych parę minut. W końcu podjęła decyzję. Wyjęła z kieszeni białego smartfona i wybrała numer Kazuyi. Przyłożyła słuchawkę do ucha i czekała aż odbierze. Był sygnał, lecz po chwili włączyła się jego poczta. Spróbowała jeszcze raz, ale odniosła taki sam skutek. Postanowiła, że nagra mu się na pocztę.
- Cześć Kazuya, to ja. Zostawiam ci wiadomość bo widzę, że jesteś zajęty. Postanowiłam, że... Jednak nigdzie nie jadę. Zostaję. Oddzwoń jak najszybciej. Musimy porozmawiać. - po chwili z kimś się zderzyła tak mocno, że upadła na ziemię. Jego ton był bardzo ostry, więc postanowiła zobaczyć kim jest tajemniczy chłopak. - Sam uważaj... - powiedziała i podniosła wzrok i ujrzała chłopaka w czerwonym kapturze z którego wystawała grzywka jego różowych włosów. Kogoś jej przypominał, ale nie wiedziała kogo. Podniosła się i otrzepała. Wcale nie zamierzała przepraszać. Normalnie, by tak zrobiła, ale ten gość był dla niej stanowczo za bardzo grubiański.
- Czy my się znamy? -zapytała na jego ostatnią wypowiedź.

Kiedy usłyszała informacje na jej temat otworzyła szerzej oczy, a jej serce zabiło mocniej i szybciej.
- Skąd tyle o mnie wiesz? Gadaj! - wykrzyknęła i spojrzała wprost na niego. Kojarzyła go, ale nie mogła sobie przypomnieć. Usiłowała wychwycić jakieś fragmenty, ale na próżno. Gdy jego pies zawarczał na nią zrobiła krok w tył. Kiedy spojrzał na nią gniewnym wzrokiem zaczęła coś sobie przypominać.
- Chwila... Ty jesteś... - przygryzła wargę i szybko zaczęła biec w przeciwną stronę najszybciej jak mogła ściskając swój telefon w dłoni.

Kiedy poczuła szarpnięcie zaczęła się wyrywać.
- Puszczaj mnie! Puszczaj! - krzyczała i wymachiwała rękami i nogami. Okładała go pięściami, ale ten zablokował jej ciosy.
- Nigdzie z tobą nie pójdę! Słyszysz?! Zostaw mnie w spokoju! - machnęła rękami i powietrze odepchnęło chłopaka i jego psa parę metrów od niej. Upadła na ziemię i szybko się podniosła i znowu próbowała skontaktować się z Kazuyą.

Gdy pies chwycił jej rękaw upuściła telefon na ziemię, a kiedy chłopak złapał ją za włosy krzyknęła.
- Puść mnie! Czego ode mnie chcesz?! Czego wy wszyscy ode mnie chcecie?! - wykrzyknęła. Gdy zagroził, że zrobi coś jej przyjaciołom plunęła mu w twarz.
- Spróbuj ich tylko tknąć a pożałujesz! Nie mam zamiaru się ciebie słuchać! Nie boję się ani ciebie, ani tych twoich nienormalnych kolegów! Macie zostawić moich przyjaciół w spokoju!

- Czego chcemy? Wkrótce się przekonasz - odparł. Gdy nagle splunęła mu w twarz wściekł się. Prawe oko natychmiastowo zmieniło kolor na czarny. Przetarł twarz. - Ty suko... - wyszeptał. Nagle szybko przejechał ostrzami po jej policzku. Od razu z ran wypłynęła karmazynowa jucha. - Koniec tej zabawy - dodał i mocno uderzył Shanę w kark. Dziewczyna straciła przytomność i upadła na ziemię. Wtedy zdał sobie sprawę, że będzie musiał ją nieść. Zaklął pod nosem. Westchnął i wziął ją na ręce. Zaczął iść. - Bardzo fajni ludzie zamieszkują to miasto. Mają centralnie w dupie los innych - zaśmiał się.

z/t z Shaną