~~Jezioro~~

Gdy zobaczył reakcje Antera bardzo się ucieszył.  Zaczął całować Antera powoli zbliżał się do jego ust. Po paru minutach zaczął całować Atera w usta. Zaczyna robić się coraz ciekawiej 

Anter wsunął dłoń pod bluzkę Datte i przesówał nią po jego klatce piersiowej. Po chwili przerwał całowanie. Co ja kurwa robię. Nie znam go na tyle by się z nim przespać. Nie będę męską dziwką... To alkohol sprawiał, że tak się zachowywał. A może nie? Może Anter po prostu pragnął czyjejś bliskości?
Odsunął się od Datte i zszedł z niego. Usiadł na swoim śpiworze.

Gdy Anter włożył rękę pod jego ubranie ucieszył się. Gdy Anter się odsunął zrobił się smutny co jest? nie po to jechaliśmy pod namiot? myślał. 
Co jest Anter? Spytał

- Nic... - odparł krótko. Nie patrzył na niego. - Słuchaj, powinienem wracać - powiedział cicho. Na czworakach wyszedł z namiotu. Wyjął podkoszulkę z plecaka i założył ją. Spojrzał w stronę namiotu. Wiedział, że za parę sekund Datte wyjdzie z niego i będzie dopytywał Antera, o co chodzi. A on nie umiał na to odpowiedzieć.

Anter o co.. Zanim skończył mówić Anter wyszedł. Może za nim pobiegnę myślał, Ale po chwilli namysłu zrezygnował z tego i zaczął się zastanawiać co złego zrobił.

Gdy jednak Irashi nie wyszedł z namiotu Anter westchnął i zarzucił plecak na ramię. Zawahał się. Przysypał wciąż palące się ognisko piachem. Jednak po kilku długich minutach namysłu zaczął iść. Wpierw powoli, jednak gdy oddalił się od pseudo obozowiska na kilkadziesiąt metrów - przyspieszył. Czasem niemalże biegł. Zwolnił dopiero na skraju lasu. Chciał wrócić do pokoju i ogarnąć myśli, więc skierował się do akademika.

z/t

Wyszedł z namiotu oszołomiony tym co się stało. Złożył namiot zasypał ognisko i poszedł w stronę akademika. Może powinienem go wtedy zatrzymać jak pomyśli sobie, że nie zależny  mi na nim? Myślał tak przez długi czas i wpadał w doła.  Może pójdę jutro do niego i wytłumaczę albo coś próbował coś wymyślić ale nie wychodziło mu to za dobrze. Nagle przyśpieszył kroku a dokładniej zaczął biec w stronę szkoły. Pójdę do niego może mi wybaczy mam tak a nadzieje powtarzał to przez całą drogę do szkoły.

z/t

Biegł przed siebie przez dłuższy czas, cały czas niosąc Afrę na rękach. Kiedy minęli gęstsze zabudowania nieco zwolnił kroku, musiał złapać oddech, co przychodziło mu z trudem. W końcu poczuł pod swoimi stopami trawę, która stopniowo przechodziła w piasek by tępo zakończyć się na falującej wodzie. Dotarli do jakiegoś jeziora, chłodne powietrze znad wody uderzało ich w twarze i przyjemnie cuciło z jakiegoś zamyślenia. Przez całą drogę Afra nie wypowiedziała ani jednego słowa, co było doprawdy przedziwnym zjawiskiem. Odstawił ją na pobliski duży głaz, żeby mogła sobie usiąść, a sam padł na piasek. Dyszał ciężko i z trudem łapał oddech. Był poobijany i czuł, że wszędzie sączy mu się krew. Nawet nie miał ochoty tego sprawdzać. Spojrzał na Afrę, która owinęła ręcę wokół siebie, wydawało się, że było jej zimno. Postanowił przeszukać plecak. Znalazł w nim oprócz schowanych uprzednio szczurów jakąś czarną bluzę i skarpetki. Dobrze, że w kostce nosił wszystko na zapas, pewnie jakby porządnie ją przetrząsnął to i jakaś konserwa by wypadła. Podszedł do zziębniętej kobiety i okrył ją wielką jak dla niej, czarną bluzą. W ręcę wsadził jej również skarpetki, żeby założyła coś na te zsiniałe stopy. Sam usiadł na piasku i zrzucił z siebie buty. Jak nigdy potrzebował odpoczynku. Wszystko, dosłownie wszystko go bolało. Ale przynajmniej przy Afrze musiał zgrywać twardziela. Wyjął fajki i odpalił papierosa. - Jak chcesz to załóż moje buty, będzie ci trochę cieplej. - powiedział niewyraźnie trzymając w ustach podpalonego już szluga. Jednak mimo wszystko dziewczyna nadal się trzęsła. Nero ruszył tyłek i odszedł kawałek od jeziora w poszukiwaniu suchego drewna. Ku jego zaskoczeniu walało się tego dziadostwa wszędzie gdzie popadnie. Chwycił parę gałązek, tak aby starczyło na małe prowizoryczne ognisko i wrócił do Afry. Tam zajął się wszystkim należycie. Skombinował kamienie, zrobił okrąg, podpalił chrust i czekał aż wszystko buchnie. Kiedy przed nim figurowało całkiem pokaźne ognisko, padł z powrotem na piasek. Zamknął oczy i wsłuchiwał się w trzaskanie ognia w palenisku. Nigdy nie był aż tak wykończony jak teraz. Kończył palić fajkę i ignorował wszelkie oznaki pojawiającego się wciąż i wciąż bólu.

Ogromna bluza z kapturem Nerona była naprawdę ciepła. Z butów nie skorzystała, jemu też się przydadzą. Gdy chłopak poszedł szukać drewna, Afra patrzyła na taflę jeziora, w której odbijał się księżyc - było bardzo romantycznie, jednak ani jedno, ani drugie nie miało siły na zabawy dla dorosłych. Gdy ognisko dodawało ciepła i otuchy, samotnie siedząca Afra postanowiła opuścić to miejsce. Położyła się na piasku obok Nerona i przytuliła się do niego. W mgnieniu oka zasnęła. Obudziła się oblana promieniami słońca. Chłopak jeszcze spał, więc postanowiła go obudzić, jednak nie w tradycyjny sposób. W ubraniu weszła do jeziora, troche sie przepłukała i ociekająca wodą położyła się na nim, po czym pocałowała i powiedziała:
- Wstawaj śpiochu!

Kiedy dziewczyna znalazła się na Neronie jego organizm natychmiast zareagował na ucisk, który wywołała kładąc się na jego klatce piersiowej. Nocyreceptory natychmiastowo rozpoczęły swoje działanie i fala promieniującego bólu rozeszła się po wszystkich zakamarkach jego organizmu. Było to porównywalne z tysiącem miniaturowych sztyletów, wbijających się w jego ciało i uciskających zwoje mózgowe. To wrażenie wybudziło go ze snu. Kiedy marzenia senne rozpłynęły się, gdzieś w otaczającej ich porannej mgle, Neron zaczął powolutku odzyskiwać świadomość. Pierwszą rzeczą, na którą zwrócił uwagę okazał się być dość spory ucisk na jego brzuchu. Do głosu doszła tutaj jego nieposkromiona, przeszła natura, gdzie w każdej chwili musiał zwracać uwagę na własne bezpieczeństwo. Nie miał pojęcia, że na nim usadowiona jest piękna dziewczyna, zwana Afrą. Nim jeszcze zdążył otworzyć powieki, chwycił ją za ramię i jednym szybkim ruchem zrzucił z siebie, jednocześnie samemu przekręcając się i siadając na jej klatce. Dłonie szybko znalazły się na szyi dziewczyny, oplątując się wokół niej i zaciskając w morderczym uścisku. Dopiero teraz otworzył oczy i zdał sobie sprawę z kim ma do czynienia. W tych cudownych, zielonych oczach rozpoznał Afrę i niemal natychmiast cofnął ręce. Dziewczyna miała koniecznie coś do powiedzenia, jednak on dłonią zasłonił jej usta, a następnie pochylił się nad jej twarzą, prawie wsadzając jej nos do oka. - Nigdy więcej nie próbuj czegoś tak głupiego. - powiedział z jak najbardziej poważnym wyrazem twarzy i równie patetycznym głosem. Wówczas, gdy sytuacja została opanowana, mógł się skupić na mniej istotnych rzeczach. Wypuścił z sykiem powietrze, wstrzymywanego przez cały czas bólu i wytarł zaschniętą na wargach krew. Jego ciało niemal w całości pokryte było tego rodzaju skrzepami, ale on nawet nie zdawał sobie z tego sprawy. Poczuł natomiast, że jest mu strasznie mokro, zarówno w dolnych partiach ciała jak i na korpusie. Zauważył, że to za sprawą pokrytej wodą kobiety, która znajdowała się najpierw na nim, a teraz to on siedział na niej. Widział jak pod ociekającą wodą z jeziora sukienką odkształcały się sterczące sutki, na dwóch można powiedzieć idealnych piersiach. Najwyraźniej dziewczyna nie przepadała za noszeniem grubych staników, lub też nie nosiła ich wcale. Neron uwielbiał kobiety ceniące sobie wolność. Jego kończyna górna z plaskiem wylądowała pomiędzy biustem kobiety. Afra była osobą, która doskonale zdawała sobie sprawę z walorów ciała jakie sobą reprezentowała i śmiało, bez żadnych oporów to wykorzystywała. Nero nie mógł tego tak po prostu puścić płazem, zresztą... druga taka okazja mogła mu się nieprędko trafić. Palcem wskazującym zatoczył koło wokół piersi i zjechał w dół, w linii prostej z mostkiem, zatrzymując się tuż nad okolicą łechtaczki. Dziewczyna jęknęła, mimo, że jeszcze nic takiego nie zdążył zrobić. I wtedy znów powróciła fala, wewnętrznego, rozdzierającego bólu. Jego myśli odbiegły daleko od ślicznotki i pokierował się w stronę leżącej przy głazie kostki. Stamtąd wyciągnął trzy paczki papierosów, drżącą ręką podpalił fajkę z pierwszej paczki i rozpoczął swój jarający maraton. Powietrze wciągał litrami i po trzech zaciągnięciach wyrzucał peta, gasząc go wcześniej o swoje spodnie. W jego głowie pojawiły się na raz dziesiątki zbędnych pytań, którymi mógł się jakoś zająć. - Kim był ten pacan z cmentarza? Jak długo tu siedzi? Czym jest Harusen? Jak wiele musi nadrobić jeszcze z tej całej gmatwaniny zwanej magią? Kiedy przyjdą Djarumy? I jak długo będzie jeszcze musiał to wytrzymywać? - stał tak oparty o wielki głaz i kończył właśnie drugą paczkę papierosów.

Była pewna, że chłopak będzie zaskoczony pobudką, jaką mu urządziła, jednak takiej jego reakcji się nie spodziewała. Chciała coś powiedzieć, ale Nero skutecznie jej to uniemożliwił. Gdy zaczął pewnego rodzaju grę wstępną czekała na więcej, jednak jego myśli skupiły się na tym jak bardzo go wszystko boli, co od razu odczytała Afra. Postanowiła, że uda głupią i zadała mu pytanie :
- Czemu przestałeś ? - Neron nie mógł odpowiedzieć, ponieważ intensywnie zaciągał się dymem papierosowym. Sama postanowiła to zrobić. - Dobra, nie odpowiadaj, wiem że jesteś cały poobijany.
Wtedy usłyszała pytania pojawiające się w jego głowie.
- Co do Twoich pytań to nie wiem, kim był ten gość. W każdym razie na pewno     nie jest normalny. Harusen jest szkołą, do której się zapisałeś, by szkolić swoje magiczne moce, więc zapewne niezbyt dużo o tym wiesz.  Djarumy powinny przyjść niedługo. A co masz na myśli, mówiąc że musisz TO wytrzymywać? Jeśli moje towarzystwo to jeszcze długo. No i ja mam teraz pytanie, pójdziesz dobrowolnie do szpitala, czy mam Cię tam jakoś zaciągnąć ? - Zapytała, a na jej twarzy pojawił się uśmiech.

Otworzywszy trzecią paczkę, jakiś czerwonych i słabych w jego mniemaniu papierosów, usłyszał pretensjonalny głos dziewczyny. Zanim zdołał jakkolwiek zareagować potok słów popłynął z ust dziewczyny i ponownie nawijała jak najęta. Przez moment zamarł, gdy zdał sobie sprawę, że odpowiada na wszystkie pytania, które pojawiły się w jego głowie. Z ust wyleciał mu papieros, który zamókł w wilgotnym piasku, do którego co jakiś czas docierały wody znad jeziora. Wszystko związane z magią zaczynało go poważnie irytować. Podniósł fajkę i oderwał zamoczony kawałek. Nie lubił kiedy coś się marnowało i zapalił go bez filtra, który odrzucił gdzieś za siebie, w las. Stwierdził, że nigdy nie przyzwyczai się do tych dziwactw. No tak. Teraz przypomniało mu się, czym było Harusen, kretyńską szkołą do której się zapisał. - Co ja sobie myślałem do cholery? Nie powinienem wyjeżdżać z Holandii... To wszystko jest tak posrane, że chyba będę musiał coś wziąć... - machnął na to ręką. Teraz miał znacznie trudniejsze zadanie do wykonania. Musiał się zmierzyć z Afrą, która na jego nieszczęście łatwo nie zmieniała zdania, jak zdążył się już przekonać. - Nie musisz mnie nigdzie zaciągać. No chyba, że w pewne miejsce, znajdujące się w mojej sypialni. - uśmiechnął się pod nosem. - Jak trafnie stwierdziłaś jestem poobijany i nic więcej. Jedyne czego teraz potrzebuje to na spokojnie dojść do siebie.- spojrzał na jej niewesołą minę. Zaciągnął się parę razy papierosem i mówił dalej, trzymając fajkę cały czas w ustach, przez co jego głos stał się nieco mnie wyraźny niż poprzednio. - Kobieto. Wylizywałem się z gorszych tarapatów niż tych parę siniaków i strupów. Nie martw się tak, bo jeszcze uznam, że się zakochałaś. A wtedy nie byłoby za wesoło... - mruknął i spojrzał na spokojną taflę jeziora. Pomyślał, że kąpiel w zimnej wodzie, przyniesie mu ulgę, poza tym troszkę się przekąpie i nie będzie tak cuchnął. Zrzucił koszulkę, to samo zrobił ze spodniami. Ściągnął skarpetki i wlazł do lodowatej wody. Jego skóra momentalnie się ściągnęła, kontakt z zimnem sprawił, że nieco się przebudził. Przemył twarz orzeźwiającą wodą, mokre włosy natychmiast rzuciły się na jego oczy. Odgarnął niesforne kosmyki i ochlapał obolałe ciało. Nabrał ogromnej chęci przepłynięcia się, dał nura pod wodę i popłynął przed siebie kraulem w kierunku środka jeziora.

Po reakcji chłopaka, wywnioskowała, że w dalszym ciągu nie przyzwyczaił się on do jej nadprzyrodzonych zdolności.
- Gdzie ty tu niby chcesz kupić prochy ? Pomijam fakt, że jest to nielegalne - odpowiedziała na jego myśl. Wtem usłyszała prawdziwy głos Nerona i oczywiście jak na gadułę przystało niemal natychmiast odpowiedziała.
- Chyba jednak jesteś trochę poobijany, skoro nie masz siły na seks. A do twojej sypialni z chęcią Cię zaciągne, zaraz po wizycie w szpitalu. - odparła, po czym odpowiedziała na drugą część wypowiedzi Nera - A co by było gdybym chciała być kimś więcej niż prywatną dziwką ? Była pewna, że młodzieniec usłyszał potok jej słów, mimo dość szybkiego skierowania się w stronę jeziora. Afra patrzyła jak idealne ciało mężczyzny zanurza się w wodzie, zaraz potem sama zaczęła rozmyślać. Kim właściwie jest dla niej Nero ? Cieszyła się, że on nie ma takich zdolności jak ona.

Z oślim uporem brnął przed siebie, czując intensywną pracę wszystkich swoich sarkomerów, które z każdą sekundą odczuwały coraz większe obciążenie. Mimo wszystko wysiłek był odprężający, uwielbiał ten stan, kiedy styrane mięśnie odmawiały mu już posłuszeństwa, a on wykorzystywał je do granic możliwości. Gdy pokonał już dostateczną odległość wykonał nawrót, niczym zawodowy nurek i spokojnym tempem kierował się ku brzegowi. Przypomniały mu się czasy, w których regularnie uczęszczał na basen, ba nawet zdarzało mu się występować w zawodach i zgarniać puchary. Teraz wszystko się nieco zmieniło. - Hmmm... Gdyby wszystko było takie legalne, wcale nie byłoby zabawy... - Nie wiedział, jak dalece sięgają nadprzyrodzone zdolności dziewczyny i nie chciał myśleć o czymś o czym nie powinien. Ale odległość dzieląca go od brzegu była znaczna, a jego myśli żyły niemal własnym życiem. Trudno było coś takiego kontrolować. Panować nad czymś, nad czym się właściwie wcale nie zastanawia. - Kimś więcej niż prywatna dziwka? Nero rzadko kiedy pakował się w związki. Żaden z nich nie trwał dłużej niż pierwsze zaciągnięcie dziewczyny do łóżka, bo właściwie tylko po to zgadzał się na bycie czyimś chłopakiem. Na związki trzeba poświęcić czas, pamiętać o jakiś rocznicach, urodzinach, chodzić na randki czy co tam jeszcze... A seks można uprawiać i bez tego. - Nie, to zdecydowanie nie pasuje do mojego trybu życia. - wychodził już z wody i kierował się w stronę Afry. - Myślisz, że ja nie mam siły?Kochana ja jestem pełen energii i zaraz się możesz o tym przekonać.  - wytarł się koszulką i założył ubranie. Udeptał wygasające ognisko i schował wszystkie rzeczy. Kostka okropnie zaczęła cuchnąć od leżących w niej ubitych na cmentarzu szczurów. Eleonora musi to czym prędzej zeżreć, bo inaczej będzie zmuszony to wywalić. Celowo robił wszystko, by tylko uniknąć odpowiedzi na jej ostatnie pytanie. Miał nikłą nadzieję, że jednak było retoryczne. - Wolisz wracać do akademika, czy tu mam cie przekonać, że jestem zdrów jak ryba? - zapytał odgarniając mokre, niesforne włosy do tyłu głowy.

Nie odpowiedziała sobie na pytanie zadane w myślach, gdy nagle usłyszała dźwięk wynurzającego się z wody Nerona, który przerwał jej rozmyślania. Po wysłuchaniu tego, co miał do powiedzenia chłopak, chciała od razu się przekonać jednak raz w życiu rozsądek wziął górę nad pragnieniami.
- Oczywiście, że chcę abyś mnie przekonał ...- tutaj zawiesiła swój głos - ale dopiero po wizycie w szpitalu. Jak bardzo chcesz to nawet na szpitalnym łóżku. - odpowiedziała zadowolona z siebie i swojej wypowiedzi. Cały mokry był niesamowicie przystojny i seksowny, a gdy odgarniał w ten sposób włosy, Afrze na prawdę ciężko było się powstrzymać przed zabraniem się do rzeczy. Przygryzła jedynie dolną wargę po czym jak to zwykle bywało uśmiechnęła się i patrzyła mu głęboko w oczy, czekając na odpowiedź lub jakąkolwiek reakcję.