Sklep Monopolowy

Nero szedł przed siebie beznamiętnie gapiąc się w chodnik. Tak już miał, gdy się nad czymś głęboko zastanawiał był całkowicie nieobecny. Nie posiadał jakiejkolwiek podzielności uwagi, rozpraszał się nawet przy błahych rozmyślaniach. Tak jak planował, udał się  wcześniej do lasu. Szedł wśród ciemności, cieni, szelestów drzew, atmosfery pełnej grozy, ale jemu to bynajmniej nie przeszkadzało. Trafił tam na prawdziwe oberwanie chmury. Zmoczyło go od wierzchu rozwichrzonych zwykle włosów po czubki palców u stóp, ukrytych pod osłoną czarnych, skórzanych butów. Przez to nie wyglądał pokaźnie i reprezentatywnie. Czupryna mu oklapła, a z ubrań można było wycisnąć co najmniej drugi Ocean Spokojny. Kiedy wychodził z lasu mógł zostać uznany za jakiegoś potwora z bagien, czy osobę, na stałe zamieszkującą wrak morskiego dna. Po drodze rozglądał się za jakimś sklepem, w którym mógłby się zaopatrzyć w niezbędne papierosy i ewentualnie jakiś alkohol na wieczór, czy też... nadchodzące dni. Zastanawiał się też nad sensem przyjazdu do tego miejsca. Jakoś nie potrafił się odnaleźć. Okolica nie przypadła mu do gustu, choć znał tylko niewielki skrawek wyspy. Ponadto dręczyła go myśl o tej całej magii, nadprzyrodzonych zdolnościach, nowej szkole. To nie było normalne. Bynajmniej dla niego. Zył w świecie ludzi pracujących, bawiących się, przeżywających tragedie, rozczarowania czy radosne chwile. Ale cała zabawa w odczytywanie cudzych myśli, panowania nad żywiołami, zamykania okien na odległość, była dziecinną mrzonką o byciu superbohaterem i chodzeniu do szkoły czarodziei. Odnosił wrażenie, że przybywając do Harusen popełnił swego rodzaju błąd. Jego myśli rozpłynęły się w powietrzu, kiedy omal się nie zabił o osobę siedzącą na chodniku. Na szczęście w porę ją wyminął i zainteresowany jej obecnością rozejrzał się dookoła. Spostrzegł brązowy budynek z jednym z jego ulubionych napisów "MONOPOL". - A więc sklep już udało mi się znaleźć. - pomyślał i podszedł do oszklonych drzwi, które wydały się być zamknięte. Kilka razy poruszył klamką, jednak przedmiot nie współpracował. W oczy rzuciła mu się mała kartka, informująca klientów o chwilowej niedyspozycji sprzedawcy. Odwrócił się do przypadkowo napotkanej osoby, sądząc, że jest ekspedientem, czy jakimś innym pracownikiem sklepu. - Za ile otwieracie? - zapytał dość opryskliwie, strzepując z włosów krople letniego deszczu.

Zanim na dobre udało mu się obejrzeć zawartość sklepu, co było zresztą jak przysłowiowe "smakowanie lizaka przez papierek" pojawiła się zabiegana kobieta. Szybko otworzyła sklep i wpuściła do środka stojącego przy nim nieznajomego, który uwinął się z zakupami wręcz błyskawicznie. Zanim Neron ruszył to swoje leniwe dupsko i stawił pierwsze kroki za próg, gość już z niego wychodził z jakąś niebagatelną, dziwaczną miną na pokręconej twarzy. Zdecydował się na typowe, standardowe zakupki, które nie zajmują dużo czasu. Poprosił o Absoluta i 25 paczek Djarumów. Oczywiście życie okazałoby się zbyt piękne gdyby wszystko poszło po jego myśli, gładko i sprawnie. Standardowo w asortymencie "Monopolu" nie figurował produkt pod nazwą Djarumy Blacki. Przewidywał to z góry, mimo to, nie uchroniło go to przed wciąż narastającą frustracją. Rzucił parę obelg w kierunku ekspedientki, uszkodził nieco ladę i wyszedł zdenerwowany, trzaskając za sobą drzwiami. Wyjście na świeże powietrze wcale nie ugasiło jego rozzłoszczonego ego. Usiadł na ławeczce, zdejmując z ramienia zdegradowany plecak i odkręcił dopiero co zakupioną butelkę. Wziął parę łyków i zlustrował, że nie znajduje się na ławeczce sam. - Widać też ma gorszy dzień... Albo wręcz przeciwnie... - zastanowił się i wyjął z tylnej kieszeni telefon, ze zbitą do cna szybką, aczkolwiek wciąż działającego. Wybrał numer i przyłożył telefon do ucha, z siedmioma kolczykami w środku. - Zamawiam 30, nie... niech będzie 50 zgrzewek papierosów. Tak. Tych co zwykle. Odbiorę w mieście Providence. Jak najszybciej. - rozmowa była krótka, zwięzła i na temat. Widać, że Nero był stałym klientem i robił dość pokaźne zamówienia. Dopiero, gdy załatwił co było najważniejsze skupił swoją uwagę, na osobie siedzącej tuż obok. Siorpała jakiegoś winiacza z butelki. Gdyby był wstawiony zapewne zagadałby, ale tak nie wiedział co powiedzieć.

Afra dopiero co dostała się na wyspę. Postanowiła trochę się rozejrzeć po okolicy i zanim trafi do akademika zwiedzić centrum miasta. Tak się złożyło, że przechodziła obok sklepu z szyldem "Monopol" - nigdy nie stroniła od alkoholu, więc postanowiła skusić się na jedno piwko. Weszła do sklepu i zobaczyła na pierwszy rzut oka miłą dziewczynę. - Cześć - powiedziała wesoło - mogę prosić perełkę? Oczywiście dostała to o co prosiła, zapłaciła i bez pożegnania wyszła ze sklepu. 
Gdy tylko przestąpiła próg usłyszała męski głos, najwidoczniej z kimś próbował rozmawiać, bo rozmową by tego nie nazwała. Zawsze była osobą towarzyską, postanowiła więc podejść do nieznajomych, siedzących na ławeczce. Gdy tylko ich zobaczyła, pomyślała, że jeden z nich nie jest zbyt rozmowny, a drugi wręcz przeciwnie, jednak to ten z telefonem w ręku zaintrygował ją bardziej. 
-Witajcie. Jestem Afra - powiedziała i od razu się uśmiechnęła.

Nero spoglądał na wciąż kręcącego się osobnika z ławki. Nie miał ochoty na zbędne gadanie, zresztą... Nie wiedział co powiedzieć. Nigdy nie był zbyt rozmowny ani komunikatywny. Jedyną rzeczą, po której rozwiązywał mu się, jakby zasupłany na co dzień język był alkohol i trawka. - Jeśli nie ma się nic ciekawego do powiedzenia, lepiej nic nie mówić. - skwitował krótko i rzeczownie. Obejrzał jak gość chłonie całą butelkę wina, sprawiając wrażenie wyschniętej do cna gąbki. Znów pogrążył się w rozmyślaniach, jednak do świata żywych przyprowadził go znajomy zapach rozkoszy, której mu w tej chwili brakowało, objawiający mu jasną, klarowną mapę, którą mógł wrócić z powrotem myślami na planetę zwaną "Tu ziemia, uważaj, bo ci dadzą w pysk, jak będziesz nieprzytomny. Z pożądaniem w oczach spojrzał jak chłopak wkłada sobie ów skarb, jakim były papierosy. I z tego co wyczuwał, mógł wnioskować, że posiadały dosyć wysoki procent nikotyny i wszelakiego rodzaju substancji smolistych, wywołujących raka i tysiąca innych chorób, na które Nero nie zwracał najmniejszej uwagi. Nie zdążył nic więcej powiedzieć, gdy jego oczom ukazała się stukająca obcasami kobieta. - Skąd się ona tutaj wzięła do licha? - zdążył pomyśleć i przelotnie zlustrował ją wzrokiem. Odruchem bezwarunkowym było to, że na pierwszym miejscu przypatrzył się jej biustowi, a następnie zjechał wzrokiem po całym ciele, dopiero na końcu patrząc na twarz. Niewątpliwie, nikt nie mógł przeoczyć, tego jego małego zboczenia. Od razu wiedział, że jest świetna i bardzo mu się podoba. Na myśl o tym, jak ciekawie mogliby się zabawić poczuł mrowienie w dolnych częściach ciała. Postanowił nie tracić okazji, która w takim miejscu mogła się trafić nie wiadomo kiedy i zdecydował się przedstawić. - Nero - zaprezentował swoją osobę i poklepał miejsce obok siebie, tak aby dziewczyna mogła usiąść między nimi. - Co taka piękna dziewczyna jak ty, robi w takim obskurnym miejscu jak to? - wskazał głową na okolice wokół siebie i powrócił do przypatrywania się Afrze.

Afra oczywiście nie przeoczyła dłuższego spojrzenia Nerona na jej piersi i schlebiało jej to, wywnioskowała od razu, że przypadła mu do gustu i chciałby coś z nią przeżyć. Zręcznie otworzyła butelkę z piwem otwieraczem, który miała w kieszeni spodni i wzięła dwa spore łyki. Ku zdziwieniu Nerona postanowiła nie siadać, tylko postać chwilę i wybrać się do akademika zamiast siedzieć w nieskończoność na tej starej ławce. 
-Co ja tu robię ? To dobre pytanie. Myślę, że przyjechałam poznać nowych ludzi no i oczywiście czegoś się nauczyć - sprawiała pozory porządnej dziewczyny. Myślę, że muszę wybrać się do akademika i trochę ogarnąć mój pokój. - powiedziała, mając nadzieję, że Nero z chęcią ją zaprowadzi w odpowiednie miejsce. Upiła kolejne dwa łyki piwa i czekała na odpowiedź nowopoznanego.

- Sprzątanie to kompletnie nie moja działka... - uśmiechnął się do siebie, zauważywszy dwuznaczność jego wypowiedzi. Uniósł się z ławki, chcąc podejść do tej pięknej istoty, ale podłoże, znajdujące się tuż pod jego nogami okazało się stać bardziej krzywe, niż było paręnaście minut temu i trochę się zatoczył. Do czasu Afry, Nero zdążył bowiem dokończyć niemal całą butelkę produktu, zakupionego w obiekcie znajdującym się przed nimi. Nie był bardzo pijany, ale coś zaczęło go już łapać, zważywszy na fakt, że pił już wcześniej w domu. - Ale drogę do akademika chętnie takiej lasce wskażę. - dokończył, mówiąc coraz bardziej swobodnie. Procenty zdążyły już nieco rozwiązać mu usta. Podszedł trochę niepewnym krokiem do dziewczyny, jednocześnie znajdując się bliżej gościa, którego spotkał tu pierwotne. Zanotował w umyśle, że mu się przedstawiał tylko nie mógł sobie przypomnieć jego imienia. - Samto... zrobie... Smento.... kurcze jak to leciało... - próbując sobie przypomnieć miał minę osoby, której myślenie sprawia niewiarygodny wręcz wysiłek. - Już wiem Sento! - krzyknął zadowolony, z wyników swojej (jakże słabej) zdolności dedukcji i znów uderzył go zapach papierosów, o których po prostu nie potrafił zapomnieć. - Kurwa no... Dałbyś zapalić. - desperacko powiedział do Senta, znacznie się nad nim pochylając, nie dlatego, żeby się znaleźć bliżej czy coś, zwyczajnie po raz kolejny stracił poczucie stabilności i musiał złapać się o poręcz, znanej im wszystkim ławki.

Chyba nici z moich planów - pomyślała Afra, widząc w jakim stanie jest Nero. Cieszyła się jednak z tego iż uznał ją za "laskę" i chce ją odprowadzić - o to jej chodziło. Postanowiła usiąść choć na chwilkę, ponieważ chłopak z irokezem miał widoczne problemy z ustaniem, a co dopiero z chodzeniem. Zanim jednak to zrobiła popchnęła chłopaka tak, by usiadł na ławce. Sama spoczęła obok niego i popijając piwo czekała, aż chłopak wytrzeźwieje na tyle, żeby bez problemu iść.Widząc, że nie pił sporadycznie (bo kto inny pije wódkę bez popitki) wiedziała, że nastąpi to dość szybko.

Pociągnięty przez jakąś tajemniczą siłę (Afrę?), klapnął z powrotem na ławce. Po chwili dziewczyna znalazła się tuż obok niego, sporadycznie siorpiąc ze swojej puszki. No chyba, że to była butelka. Przybliżył się znacznie chcąc rozpoznać przedmiot, który trzymała w ręce Afra. Przymrużył nawet oczy i prawie uderzył o puszkę (bo tak mu się zdawało) głową, gdyż zbyt intensywnie się nachylił. Dokończył swój napój, który przechylił pod takim kątem, iż niemal wszystkie krople naraz wylądowały w jego gardle. Zrobiło mu się strasznie wesoło, a jeżyk stał się całkowicie rozprostowany. Usłyszał, że Sento próbuje gdzieś wyemigrować. - Nieeee idź kolego, zaczyna się tu robić całkiem przyjemnie... - zaciągał trochę i próbował go przekonać. Znów wszedł w swój tak zwany "imprezowy" tryb, w którym każdy człowiek z papierosem stawał się przyjacielem, a każda osoba pijąca alkohol bratem i rodziną. Zauważył coś czerwonego na skórze znajomego, jakby cieknącą posokę, ale... uznał, że to jakieś zwidy. - Nie przeszkadzać sobie? - W czym niby mamy sobie przeszkadzać? - zapytał uśmiechnięty od ucha do ucha i zobaczył jak Sento znika gdzieś w krzakach. Zrobiło się strasznie zimno i cicho, ale to nie psuło mu humoru. - Zdaje się, że zostaliśmy sami. I co my zrobimy z tym faktem hmm...? - zapytał opierając się o ławkę i rozkładając na niej ręce, tak, że prawie mruczał Afrze do ucha. Dobrze znał odpowiedź. W jego głowie pojawiło się parę symulacji scen, które mogłyby się tutaj odegrać. Ale to już jego chory umysł. Zawsze tak miał.

Towarzyskiej Afrze nie przeszkadzało, że ten drugi z ławki się na nią zdenerwował. Od początku nie przypadł jej do gustu, nawet się nie przedstawił... Zmył się stąd tak szybko, że nawet nie zdążyła zaoferować swojej pomocy z jego raną, jednak gdy tylko wyjął broń obleciał ją niemały strach. Na szczęście  chłopak spokojnie sobie poszedł. Afra doskonale wiedziała co Neron ma na myśli, w końcu potrafiła w nich czytać i w sumie z chęcią by przystała na niejedną propozycję.. ale jest tu nowa i należałoby, chociaż na początku, stwarzać pozory porządnej. Jej plany szybkiego i bezpiecznego przetransportowania Nero do akademika legły w gruzach, gdy wziął kolejnego łyka Absoluta. Gdybym tylko miała inne moce... - pomyślała. Jednak dla Afry nie było rzeczy niemożliwych, wiedziała jak zmusić kolegę by wybrał się do jej (lub jego) pokoju. 
- Co ty na to, żebyśmy poszli do akademika ? Jeżeli chcesz wcielimy tam w życie jakieś twoje myśli - uśmiechnęła się znacząco. Była pewna, że nie oprze się tej propozycji.

Chłopak z irokezem przesunął dłonią po swoich mokrych jeszcze blond włosach, strzepując z nich krople wieczornego deszczu. Siedział wmurowany w ławkę zastanawiając się jak to jest możliwe, żeby dopiero co spotkana osoba, wiedziała o nim aż tyle? A może to było tylko złudzenie emitujące dźwięki, które tak bardzo chciał usłyszeć. Mimo to był lekko mówiąc zszokowany. Otworzył szerzej oczy i jął się przypatrywać osobie, zajmującej miejsce obok niego. Postanowił brnąć w to dalej. Gry słów bywały zabawne, a czasem mogły prowadzić do znacznie ciekawszych rozrywek. - Ujmę to tak nadobna istoto. Moje myśli mogą delikatnie mówiąc, nie przypaść ci do gustu. Jednak nie mnie jest to oceniać. Osąd pozostawię tobie, w końcu... Cóż to by była za przyjemność z samego oceniania... - nie zdążył dokończyć swoich paru, nędznie skleconych myśli, gdy przed jego oczami ukazała się dziwaczna scena. Zobaczył jakiegoś osobnika czołgającego się w kierunku sklepu. - Niee... Nie jestem aż tak pijany.. Co ja gadam, ja wcale nie jestem pijany! - przeprowadził ze sobą ten jakże krótki monolog i powrócił do przyglądania się rozgrywającej się na jego oczach sztuki zwanej - dramatem. Ów narwaniec wyleciał ze sklepu, szybciej niźli do niego wszedł i padł przed jego progiem. Chwilę zajęło Neronowi przetrawienie tego, co się właśnie działo. Gdyby był w swoim przeciętnym nastroju nawet nie zwróciłby na to uwagi. Ale, że był pod niemałym wpływem, uważał za najważniejszą rzecz na świecie dragi, sex, metal i ratowanie kumpli od picia. Dźwignął się z ławki i charakterystycznym zygzakiem podszedł do konającego, jak się okazało, ku jego zdziwieniu - Senta. - Żyjesz tam na dole, człeku? - zapytał, nieznacznie przeciągając samogłoski w każdym słowie, stanął przy nim i lekko szturchał go wierzchem swojego buta w bok.

- Ty się jeszcze pytasz ? - krzyczała na Nera; Kurwa, jeszcze tego brakowało w tej idealnej scenie... - pomyślała. 
- Masz jakiś genialny pomysł, Neron? - zapytała, chyba retorycznie. Cieszyła się, że jednak ma dar taki, jaki ma. Przeczytała bowiem w myślach rannego, że najlepiej zrobiłaby mu wizyta w akademiku. Jednak w życiu nie uda im się przetransportować krwawiącego. Postanowiła zatamować krwawienie, a z braku jakichkolwiek przydatnych przedmiotów pod ręką zdjęła bluzkę i owinęła ją, dość nieudolnie, wokół szyi leżącego chłopaka. 
- Myślę, że najlepiej będzie jak go zaniesiemy do pokoju. Trzeźwiej w tym momencie i mi pomóż! - jak zwykle, gdy się denerwowała wręcz krzyczała, a nie mówiła. Wzięła ramię chłopaka na swoje i czekała na pomoc Nerona - sama nie była w stanie unieść rannego.

Najpierw niespodziewanie znalazł się na podłodze. I wcale nie w ten sposób, w jaki by sobie życzył. Nie dość, że został przewrócony to jeszcze zbluzgany i obrażony. A przynajmniej jego inteligencja mogła się poczuć urażona. Zanim zdążył się podnieść, zauważył jeszcze drepczące w jego kierunku nogi na wysokich szpilkach. Właśnie łapał się za głowę i zastanawiał się - Co się tu do chuja pana dzieje?, gdy usłyszał pytanie, stojącej obok niego Afry. Owszem, w jego życiu figurowały zajęcia z pierwszej pomocy, ale nigdy nie był na tyle świadomy, by w pełni z nich skorzystać. Działania dziewczyny były trzy razy szybsze niż jego myśli. Już trzymała Senta pod pachą i oczekiwała jego pomocy. Jednak on znowu się wyłączył. Tym razem skupił się na podziwianiu jej dość nieprzyzwoitego stanika i ładnie zarysowujących się kształtów piersi. Dopiero jej krzyk oderwał jego zaślepiony, nieobecny wzrok od pokaźnego biustu i spojrzał na zakrwawionego chłopaka. Chciał go podnieść, ale zanim udało mu się to zrobić, on klęczał już, twierdząc, że sam da sobie radę. - Nie bądź taka Zosia Samosia. - powiedział klęcząc przy nim i łapiąc go za ramię. Czuł się dziwnie bezradnie, w dodatku jego żołądek postawił na rozpętanie rewolucji, w najbliższym czasie. Na niebie ponownie pojawiła się błyskawica, znów zbierało się na burzę. A oni klęczeli tak przed monopolowym, o godzinie 3 nad ranem, z rozebraną do połowy dziewczyną. - Co ja do cholery mam teraz zrobić? - zastanawiał się, czując lekki ucisk w żołądku.

Na początku Afra nie wiedziała co ten chłopak robi jakiś masochista - pomyślała. Końcowy efekt jego działań był zaskakujący - chłopak był cały i raczej zdrowy. Ucieszyła się bardzo, tylko po co, skoro umiał się wyleczyć był ten cały pokaz i po co zdejmowała bluzkę i świeciła niemal gołymi cyckami? 
-Wszystko okej ? - spytała - Czy możemy się w końcu udać do akademika? Od pewnego czasu dość nieudolnie wychodzi mi odejście spod tego sklepu. Zrobiła parę kroków do przodu na swoich wysokich obcasach i czekała na reakcje głównie Nerona, ale również tego drugiego (który wciąż się nie przedstawił).

Nero miał po już dziurki w nosie tej całej chorej sytuacji. Bądź co bądź, nastąpiło tutaj sporo wrażeń, jak na jeden wypad do sklepu po papierosy... Wszystko byłoby jeszcze do zniesienia, gdyby nie fakt, iż jego żołądek postanowił rozpętać małe powstanie, a reszta jego trzewi również gotowała się do walki. Ponadto jego głowa z minuty na minutę tyła coraz bardziej, stając się masywna i ciężka do wytrzymania. Z Sentem wydawało się być wszystko w porządku. Choć może to nie do końca dobrze powiedziane... Irokezowy gość przyglądał się jak chłopak dotkliwie zranił swoją dłoń, bez chwili wahania i żadnych oporów. Scena następna, była jeszcze dziwniejsza od poprzedniej, otóż owa zakrwawiona ręka wchłonęła resztę posoki, znajdującą się na ciele ekscentrycznej postaci. To stawało się bardziej pokręcone od wizji, które miewał po zażyciu całkiem sporej ilości, dobrej jakości towaru. Zdumiony, nawet nie próbował się ruszyć i w tym momencie został zaatakowany przez dwójkę osób znajdujących się tuż przy nim. - Czyli teraz muszę wybierać? Akademik, czy jakieś nieznane przygody z niezrównoważonym psychicznie kolegą? - może, by i się zastanowił, gdyby jego żołądek nie dał o sobie znać. Wpierw poczuł w gardle narastającą gulę i kręcenie się w głowie. Złapał się za buntujący brzuch i zanim zdołał cokolwiek zdziałać ogromny paw wylądował na nogach Senta. A Neron zatoczył się i wylądował na podłodze, pod nogami ( a ściśle mówiąc szpilkami) Afry.