Pokój 101 ~~

Ściany pomalowane na jasno niebiesko. Pod oknem stoją dwa łóżka, a obok szafa i biurka. Na jednym z nich stoi biały laptop. Na przeciwko szafy parę półek z książkami.

~Shana Akari

Weszła do pokoju i zamknąwszy za sobą drzwi położyła się na łóżku. Przez chwilę patrzyła w sufit i przypominała sobie chwilę z tamtego dnia. Odwróciła się na bok i próbowała zasnąć, lecz nie mogła. W końcu wstała i podeszła do okna. Wyjęła z kieszeni komórkę i wykręciła numer Kazuyi. Przez chwilę patrzyła się w ekran telefonu, ale potem nacisnęła zieloną słuchawkę i przyłożyła telefon do ucha. Rozległ się sygnał w końcu chłopak odebrał.
- Cześć, Kazuya. Posłuchaj... Mógłbyś przyjść tutaj do mnie? Boję się być sama... Cały czas czuje, że ktoś mnie obse-
Chwilę później zobaczyła z okna kogoś, pomiędzy drzewami. Stała nie ruchomo i nie mogła wykrztusić słowa.

Wszedł do pokoju Shany. Zobaczył ją stojącą przy oknie. Nie odwróciła się do niego, więc sam podszedł.
- Coś nie tak? - spytał.

Szybko spojrzała się w kierunku chłopaka, który wyrwał ją z zamyślenia.
- Nie nic, przestraszyłeś mnie... - odparła i usiadła na łóżku - Popadam w jakąś paranoje...

- Paranoję? Jeśli uważasz, że myśl, iż ktoś cię obserwuje to paranoja to się z tobą zgadzam. Bo niby kto? Nie musisz się obawiać nikogo z Harusen. - powiedział siadając obok.

- No tak... Dzięki, że przyszedłeś - powiedziała lekko się uśmiechając. - Przyznaj się... Z której lekcji się urwałeś?

Zaśmiał się ironicznie.
- Z Run - przyznał. - Ale sama chciałaś bym przyszedł. - podszedł do okna i wyjrzał. - Na co patrzyłaś z takim przejęciem?

-Hmm? A to nic... Po prostu coś mi się przewidziało. Pamiętasz o rocznicy Harusen prawda? - zapytała kładąc się na łóżku

- Tak, pamiętam - odparł. - Za parę dni jest rocznica. Dyrcio wywiesił ogłoszenie. Czytałaś je? W tym roku to nasz rocznik zajmuje się przygotowaniem balu. Eh...

- Dziewczyny... Wy to macie dylematy - westchnął i odwrócił wzrok od okna. Wiedział, że coś widziała za tym oknem. T to nie było przeiwdzenie. Słyszął to w jej głosie prze telefon, oraz w jej oczach, gdy wszedł do pokoju. Coś ją martwiło. Ale narazie nie chciał o to pytać. Zaczeka.

- A ty z kim idziesz? - zapytała. W sumie ciekawiło ją to. W końcu Kazuya ma tyle wielbicielek wokół siebie, że trudno mu będzie wybrać z kim ma iść.

- Ja? Nie mam jeszcze partnerki. Parę dziewczyn pytało, czy poszedłbym z nimi, ale odmówiłem. Myślę nad tym by pójść samemu. Bo wiesz, gdybym poszedł z jakąś dziewczyną to nie pozwoliłaby mi tańczyć z innymi. A ja mam na oku parę dziewczyn, które świetnie tańczą. - odparł. Nie powiedział tego, ale jedną z nich była też Shana.

- Rozumiem... - dziewczyna ziewnęła - Chyba położę się spać... Będziesz tutaj dopóki nie zasnę?

- Mam tu być, gdy ty śpisz? - spytał z lekką ironią. - Znasz mnie. Zanudziłbym się na śmierć. Poza tym... Widziałem przez okno tego nowego e... Suzuno biegnącego z lasu do budynku. Na moje oko bardzo mu się spieszyło. Ciekawi mnie, co się stało. Chciałem go poszukać - tłumaczył się. Spojrzał na Shanę. Z jej twarzy próbowął odczytać, czy jest zła, że nie zostanie, czy nie.

-Hmm... Był w lesie? Podczas zajęć? Eh wy chłopcy jesteście wszyscy tacy sami... - odparła i westchnęła lekko, po czym wstała. - Dobra dowiedzmy się o co chodzi.
Wzięła Kazuyę lekko za rękę i wyszli z pokoju kierując się do szkoły.

z/t

Weszła do pokoju zmachana. Zamknęła za sobą drzwi i od razu skierowała się do łazienki. Wzięła krótki prysznic, wysuszyła włosy i przebrała się w biało-czarną koszulę nocną sięgającą za kolana. Zgasiła światło i położyła się na łóżku przykrywając kołdrą. Po chwili usłyszała głośną, metalową muzykę dochodzącą zza ściany. Podniosła się leniwie, włączyła światło i zaczęła głośno walić w ścianę, aby jej sąsiadka ściszyła muzykę, lub nawet wyłączyła. Starała się na darmo, bo nikt nie reagował. Postanowiła się tam przejść. Wyszła z pokoju, podeszła do sąsiednich drzwi i zaczęła w nie uderzać z całej siły.

z/t

Weszła, właściwie przybiegła do pokoju trzaskając drzwiami. Od razu rzuciła się na łóżko i zaczęła płakać w poduszkę. Nie sądziła, że to się tak skończy. Przestała nawet zwracać uwagę na burzę, która szalała za oknem. Miała ją gdzieś. Liczył się tylko i wyłącznie Kazuya. Dlaczego musiała być taką idiotką. Przyszła do niego, on ją ugościł, a ona go odrzuciła. Minęła druga, trzecia, czwarta, a ona nie potrafiła zasnąć. Ciągle myślała o tym co się zdarzyło. Postanowiła, że nie pójdzie na zajęcia. Nie chciała, by Kazuya ją zobaczył. Wstydziła się  tego co się stało. Może się przecież usprawiedliwić tym, że rana ją boli i ma zawroty głowy. Musiała się przejść. Burza już ustała. Shana spojrzała na zegarek i otarła łzy. Była szósta rano. Przebrała się w białą bluzkę i krótkie czarne spodenki po czym wyszła z pokoju, a potem z akademiku.

z/t