Pokój nr. 1

Pierwsze co pomyślałem po wejściu do tego pokoju? ''O KURWA!'' Odłożyłem szybko Stacha i rzuciłem się na łóżko. Byłem strasznie zmęczony, mógłbym zasnąć na stojąco. Zasnąłem tylko na chwilę bo Midori obudził mnie i oznajmił że jest tyle czynności, a nie tylko spanie i spanie. Swoje paczki porozkładałem do szafy i na stole, a swoje ukochane figurki poukładałem na największej półce. Uśmiechnąłem się i na moment położyłem się na kanapie. Minęło kilkanaście minut więc postanowiłem iść się odświeżyć. Poszedłem do łazienki i napuściłem wody do wanny.
-Ciepła woda...- Uśmiechnąłem się czując na ręce wodę. Ściągnąłem z siebie ubrania i rzuciłem gdzieś w kąt, a sam już po chwili mogłem się rozkoszować tym ciepłem. Stachu po chwili przyszedł do mnie i ułożył się na mojej głowie.
-W końcu cisza i spokój. Z dala od tych wszystkich ludzi...i tego wszystkiego co może nas urazić...- Zamknąłem oczy pozwalając mojej duszy odpocząć, to był jedyny taki moment. 
-Stachu, złaź.- Kazałem mu z siebie zejść, bo nie mogłem tak siedzieć przez wieczność, chociaż. Wstałem i dalej nieubrany wyszedłem z pokoju. Z szafy wziąłem tylko swoją bluzę. Po jej założeniu i zaciągnięciu jak najbardziej w dół znowu usiadłem na kanapie i zacząłem patrzeć w ten czarny sufit czekając na zbawienie.

Usłyszałem pukanie do drzwi, więc bez zastanowienia podszedłem do drzwi od razu je otwierając.
-Eyyyy...Witam?- Skrzywiłem się lekko, bo nie czekałem na gości czy coś. Ale nie uznałem go z wroga więc cofnąłem się pozwalając mu wejść do pokoju. Później zatrzasnąłem drzwi i wróciłem na kanapę.
-Więc...w czym mogę pomóc?- Spojrzałem na niego i powróciłem do patrzenia na sufit. Nogi położyłem na stole teraz będąc w pozycji leżącej. Stachu spał więc naprawdę nic nie mogło się stać.

Zdziwił się troszkę, że mieszkaniec tego pokoju tak bardzo ufał ludziom. Jak gdyby nigdy nic wpuścił go do środka, nawet nie pytając o cel jego przybycia. Nero wszedł trochę niepewnym krokiem zastanawiając się, po co właściwie pukał do tych cholernych drzwi. Popatrzył na leżącego leniwie dzieciaka i pogładził ręką po swoich nieuporządkowanych włosach. - A tak... Nie masz może zapalniczki? Skurwiale chce mi się palić, a moja nadaje się na złom.  Powiedział i oparł się niepewnie o ścianę.

-Mhm...Myślałem że są inne rzeczy po które można do mnie przyjść...- Westchnąłem i wstałem. Zaciągnąłem trochę tą bluzę, bo było mi widać cały tyłek. Podszedłem do jedne z szafek i wyciągnąłem z niej prawdopodobnie zapalniczkę. Rzuciłem mu ją i wróciłem do leżenia na kanapie.
-Powinna działać z kilkaset lat. Moje zaklęcia są chyba jednymi z najsilniejszych, więc nie musisz się martwić o brak ognia, no chyba że zgubisz...- Uśmiechnąłem się i zacząłem patrzeć się w sufit.

Bezbłędnie złapał, lecącą w jego stronę zapalniczkę. Przyjrzał się przedmiotowi i stwierdził, że wygląda jak każda inna jej podobna, nic nie wskazywało na to, aby była jakaś wyjątkowa. Ale skoro tak mówił... - Niezła zabawka. Z pewnością się przyda. - odpowiedział i przyjrzał się lokatorowi. Zdawało się, ze dopiero co skorzystał z łazienki, albo kładł się spać. Był nie do końca ubrany i Nero mimochodem spojrzał na wystający spod bluzy tyłek. Zastanawiał się czy powinien już wyjść, chłopak nie zdawał się być zainteresowany jego obecnością. - To tego.. Chyba będę się już zbierał. Odsunął się od ściany i zmierzał w kierunku drzwi.

-Mhm..wydaje mi się że też jesteś nowy, mam rację?- Byłem zadziwiająco pełen spokoju.
-Jestem Sansei Kiiro, też jestem nowy- Uśmiechnąłem się w jego stronę. Zasmuciłem się odrobinę gdy podszedł do drzwi.
-Szkoda że już idziesz...- Spuściłem głowę na moment, później odchyliłem ją do tyłu i popatrzyłem w sufit dalej leżąc. Było zimno ale się tym nie przejmowałem, dla mnie to była norma. Siłą woli zamknąłem te wkurzające mnie okno.
-Przecież możesz zostać, chyba zbyt dużo cię nie ciągnie do wyjścia...- Powiedziałem i poklepałem miejsce obok siebie, pokazując oczywiście aby usiadł. Nie zwracając uwagi na nic zacząłem tworzyć dosyć mocną kulę energii, po czym siłą woli otworzyłem okno i wyrzuciłem ją na zewnątrz powodując eksplozję. Zrobiłem tak jeszcze kilka razy po czym szybko spojrzałem na Stacha, ale żył więc wszystko było dobrze. Byłem zdziwiony że spał i nawet nie zauważył że mamy gości.
-Masz jakiejś zwierzę? Midori jest trochę zbyt spokojny...- Wskazałem na legwana leżącego na kawałku gałęzi w kącie pokoju, przymrużyłem oczy i zacząłem dźgać swoją bluzę. Nie zwracałem uwagi że mi się odpięła i widać było cały tatuaż przedstawiający łańcuchy. A tak dokładniej to teraz na widoku było całe moje ciało aż do podbrzusza, nie wstydziłem się, bo po co. O to że ktoś zrobi mi krzywdę się nie martwiłem, eliksir i zaklęcie i nikt nie podskoczy. Zaczęło mi się to nudzić więc odchyliłem głowę w tył i zacząłem bawić się żyrandolem. Światło, cień, światło, cień...i tak w kółko. Trochę jak jakaś wiejska imprezka. Przez tą moją zabawę żarówki po prostu wybuchły, nie miałem co robić. Więc przymknąłem oczy i starałem się skupić na czymkolwiek.

Nero łapał już za klamkę, ale słowa lokatora zatrzymały go. Zastanowił się chwilę, wciąż trzymając przedmiot w dłoni. W zasadzie nie miał konkretnych planów, ale żeby spędzać czas z dzieciakiem? Gdyby był w Holandii już dawno, by go tu nie było... Ale nie jest. Odwrócił się i wysłuchał wszystkiego, co Sansei (bo tak się przedstawił) miał do powiedzenia. Spojrzał zaciekawiony na paranormalne (jak dla niego) zjawisko. Chłopak potrafił na odległość zamknąć i otworzyć okno, co więcej tworzył jakieś białe kule i bawił się światłem. - Istny dom wariatów... Co ja tu robię? - pomyślał. Następnie obejrzał wielkiego zwierzaka, który bynajmniej nie przypominał domowego pupilka. Lubił takie odstępstwa od klasycznych norm. Bo o wiele ciekawiej jest hodować legwana, niż te wnerwiające koty, czy jeszcze bardziej irytujące psy. Szedł właśnie w stronę Sansei'a, jednak on zaczął się akurat bawić światłem, które to się zapalało, to gasło. Nie znał rozmieszczenia poszczególnych mebli i przedmiotów. Przez to, gdy zgasło światło potknął się o pierwszy lepszy wystający róg czegoś, chcąc dostać się do kanapy. Mimo woli wyrżnął o podłogę, a spadając pociągnął za sobą jakąś szklaną rzecz, która się stłukła. Nic nie widział i nagle zapadła dziwna cisza. Nagle dało się słyszeć charakterystyczne dla Nerona - KURWA MAĆ!!! Po czym nastąpiło jakieś szuranie po podłodze, dźwięk szkła i odgłos nieznanego pochodzenia.

Zacząłem się śmiać po tym wszystkim. To było śmieszne, nie wiem dlaczego...tak po prostu. 
-Biedny wazon...- Udało mi się powiedzieć między śmiechem. 
-Stachu, helpnij.- Zapaliłem kulę w rękach i posłałem na środek pokoju tak aby mógł prawie cały oświetlić.
-Chyba proste że jak się czegoś nie widzi to się nie rusza...- Podszedłem i pomogłem mu wstać.
-Jesteś ranny czy coś?- Nie widziałem dokładniej więc musiałem się zapytać. Midori szkło już posprzątał więc wszystko powinno być ok. Oczywiście oprócz tego że cały czas miałem rozpiętą prawie do końca bluzę. Zapiąłem ją tylko o kilka centymetrów.

- A ty czego się śmiejesz? - Nero spróbował wstać. Wokół niego wszędzie porozrzucane było szkło, czuł jak poszczególne odłamki wpinają mu się w dupsko. - Nie, tylko nie tyłek... - pomyślał. - Czasem najprostsze rzeczy wydają się być, tymi najtrudniejszymi... Nie nic mi chyba nie jest. - odpowiedział na oba pytania Sansei'a , otrzepując się i kierując w stronę światła, którego dobrodusznie użyczył mu chłopak. Gdy dostał się bliżej niego zauważył jego goły tors, a nawet podbrzusze. Uśmiechnął się, tak aby ten zauważył. - Zaraz coś ci tu wyskoczy. - powiedział i wskazał na końcówkę bluzy, która z każdym, nawet najmniejszym ruchem rozpinała się bardziej w dół.

Wytrzeszczyłem lekko oczy ale nie dałem się tak łatwo. Na byle jaki tekst nie lecę, a nawet nie przeszkadzałoby mi gdybym tej bluzy nie miał. 
-Jaki ty śmiesznyyy...- Pokiwałem głową i wróciłem na kanapę. Bluzy nie zapinałem, bo po chuj? Chwilę później normalnie zapaliłem światło, bo udało mi się zmusić żarówki do pracy, bo nie wybuchły całe tylko w części. Stachu poszedł spać więc znowu była nuda.
-Ja pierdole...co można porobić...Bo chyba magią niezabardzo mogę się teraz zająć- Spojrzałem na niego z lekką kpiną.
-A co do magii...rządzisz czymś albo w ogóle coś potrafisz?- Teraz patrzyłem na niego z jeszcze większą kpiną, no bo jak można przestraszyć się kuli energii? No może i potrafi wyjebać w powietrze pół planety ale ogólnie to chyba jest...takie inne. Uśmiechnąłem się w myślach i zacząłem dźgać swoją bluzę.
-Będziesz tak stać czy usiądziesz?- Pokazałem mu wolne miejsce po mojej prawej stronie, i oczywiście tej stronie na której w całości można było zobaczyć mój 2 tatuaż, czyli panterę, która zajmowała chyba całe moje biodro.

Neron usiadł obok, w miejscu, które wybrał sobie sam, a nie to, które zostało mu wskazane. Tak czy siak zobaczył precyzyjnie wykonany tatuaż, znał się troszkę na tym i ocenił go na dobrą, perfekcyjną robotę. - Ładny. - skwitował, wskazując głową na artystyczne dzieło, wykonane na ludzkim ciele. Nie spodobał mu się jedynie sposób w jaki odnosił się do niego w stosunku do tematów związanych z magią. Mówił i patrzył się na Nerona w sposób przekazujący czysty komunikat - Jesteś prostakiem, nie wiesz o czym mówię. Nie przypadło mu to do gustu, nawet poczuł się urażony, wręcz zniesmaczony. Dało się to poznać po jego minie. Momentalnie się skrzywił i szukał w głowie odpowiedzi na pytanie. - Nie wiem. Wydaje mi się, że to nie jest miejsce dla mnie. - odparł lakonicznie. Żył w normalnym świecie, gdzie nie było magii. Nagle dowiaduje się o jakimś zmienianiu postaci, miotaniu kulami, bawieniu się prądem... To wszystko jest jakieś dziwne i zrozumiałby wszystko, gdyby był pod wpływem czegoś mocniejszego, ale dzisiaj był zupełnie czysty. Tak więc całe to zamieszanie, wszystkie wydarzenia były jak najbardziej prawdziwe. Przeczesał dłonią czuprynę i zauważył, że ma krew na skroni. Wytarł ją sobie o bluzkę i dotknął ponownie kleistej mazi na jego twarzoczaszce. Pięknie jeszcze rozciął sobie łeb... - Nie masz może czegoś do picia? - zapytał, wiedząc, że gość raczej nie powinien tego wymuszać na gospodarzu, ale co tam, w końcu został zaproszony.

-Wiedziałem że masz ranę...daj naprawię...- Przysunąłem się do niego, przyłożyłem rękę do rany aby po chwili znowu móc prawie leżeć i patrzeć niemo w sufit. Poprawiłem sobie bluzę i już sam nie wiedziałem co robić.
-Jak chcesz to możesz tu zostać na przykład na noc. Z tym prądem już nie mam co robić...- Wskazałem na rozwalone żarówki które ledwo działały. 
-A już chyba pora spać...- Sprawdziłem godzinę w telefonie.
-Dziewięć minut po północy...tak...to pora spać. Nalegam abyś został, jest burza więc prądu nie ma, jeszcze byś się na schodach potknął.- Zaśmiałem się i poszedłem do łazienki się przebrać. Musiałem założyć tą jakby za krótką koszulę nocną bo nic innego nie miałem. Wyszedłem nieco skrępowany, zgasiłem światło i od razu przeszedłem do łóżka. Odwróciłem się aby móc na niego jeszcze spojrzeć.

Trochę zdziwił się kwestią chłopaka. To naprawiać też potrafi? Poczuł się jak zagubiony chłopiec, albo jakaś zasrana Alicja w Krainie Czarów, która nie potrafi się odnaleźć. - Serio, chcesz już pójść w kimę? Noc dopiero się zaczyna, to najlepsza pora na działanie... przynajmniej dla mnie. - Spojrzał na rozwalone żarówki, które zostały wskazane przez San'a. - Wiesz w zasadzie... To możemy pójść do mnie. Mieszkam na górze, chyba nawet jakoś nad Tobą. U mnie na pewno jest światło działające bez zarzutów. A czuje, że jeszcze parę chwil, a po raz kolejny wyląduje u ciebie na podłodze. Po paru minutach zdał sobie z dwuznaczności tego zdania i zaśmiał się, gdy ten na niego spojrzał. Poza tym miał straszną ochotę zapalić, a jego Djarum'y zostały w mieszkaniu.

-Jak tak bardzo chcesz abyśmy poszli do ciebie to musisz mnie zanieść.- Byłem zajebiście zmęczony, ale po dawce jakiejś adrenaliny na pewno bym nie usnął. Wyciągnąłem do niego leniwie ręce, bo nie chciało mi sie już wstawać.
,,Noc się zaczyna??? Ja o takiej porze już poduszki gryzę'' Nie byłem typem 'zwierzęcia nocnego' czy czegoś takiego. Ale światło mogłem stworzyć więc ciemność mi nie straszna.

Nero uśmiechnął się. - Jak chcesz, żeby ktoś cie nosił, to wynajmij sobie dźwig. Nie jestem tragarzem. - Odpowiedział złośliwie. Wstał leniwie z siedzenia, gdyż też nie chciało mu się zbytnio nigdzie łazić. Skierował się do drzwi. - Jak się zdecydujesz i wykrzesisz z siebie resztki sił, wpadaj pod 100. Ja będę pewnie jeszcze długo siedział. - mówiąc to wyszedł z pokoju i nawet zamknął za sobą drzwi.

Teraz byłem wkurwiony, tak bardzo wkurwiony że uznałem że muszę tam iść. Pewnie będę miał się z czego śmiać. Wstałem i podszedłem do szafki. Wyjąłem z niej zapomniane przeze mnie już kryształy. Rozłożyłem je w specjalny znak dzięki czemu przy pomocy eliksiru udało mi się otworzyć portal do wybranego miejsca. Byłem pewny swojego wyboru więc od razu wszedłem w portal i znalazłem się pod pokojem Nera.

Kiedy w końcu prze teleportowałem się do pokoju poczułem ulgę. Nie było tu śmieci, no oprócz szkła, którego jeszcze odłamki walały się po dywanie. Zignorowałem je i od razu położyłem się do łóżka, gdy usłyszałem pioruny. Nienawidzę piorunów. Skuliłem się na łóżku i starałem uspokoić, ale burza nie ustępowała. Stachu zaczął wariować i uciekł do łazienki, teraz to na serio się bałem. Oczywiście nie było nikogo kto by mi teraz pomógł, bo Ner miał gości a ja nikogo innego nie znałem. Zakryłem głowę kołdrą i postanowiłem przeczekać tą cholerną burzę i obudzić nowy dzień.