Sala III rocznika

-Jasne, jak tylko kogoś znajdę to wplącze go w to- zaśmiała się i spojrzała na kartkę zastanawiając się.
-Może parę? Wie Psor parkę zakochanych- uśmiechnęła się ciepło.

-Dobrze już rysuję. Irashi zaczął rysować kreski po połączeniu nich wyszły ręce i nogi.,tułów i głowa. Następnie tak samo narysował kobietę para trzymała się za ręce nad nimi widniało słońce w kształcie serca. Kobieta była ubrana w szare ciuchy ponieważ tylko taki kolor psor miał przy sobie. Mężczyzna też był w szarych kolorach miął krótkie włosy a kobieta długie aż do ramion. Para stała na długim moście nad morzem. Na rysunku było widać uderzenia fal.
-Wiem,że za ładnie to pewnie nie jest.

Patrzyła dokładnie na kolejne linię powstające na kartce. Od zawsze ją to pasjonowało, ale ona nie miała talentu do rysowania i nawet patyczak wychodzi jej krzywo. Kiedy mężczyzna skończył z zachwytu wzięła aż kartkę do ręki.
-To jest piękne, mogę sobie zatrzymać?- spytała z nadzieją w głosie i szczenięcymi oczkami.

-Jeżeli ci się podoba to możesz zatrzymać nawet się ciesze,że komuś się to podoba.Podał jej kartkę z uśmiechem na twarzy. Zaraz po tym zapytał:
-Umiesz rysować?

-Bardzo Panu dziękuję- uśmiechnęła się i złożyła starannie kartkę po czym schowała ją do małej kieszonki, którą miała w sukience.
-Ja? Nie potrafię nawet prostej kreski narysować- zaśmiała się sama z siebie.

-Jeżeli chcesz mogę cię nauczyć o ile chcesz takiego nauczyciela. Uśmiechnął się machając ogonem z szczęścia.

-Chętnie, ale nie wiem czy Psor da radę mnie tego nauczyć- zaśmiała się.
-Choć spróbować można, czemu nie- uśmiechnęła się czule do mężczyzny.

-Hannah to kiedy pierwsza lekcja? Uśmiechnął się równie czule co uczennica do nauczyciela.
-Mi pasuje codziennie mam 3 godziny dziennie pasuje ci?

-Pasuje- uśmiechnęła się zadowolona.
-Ale szczerze wątpię, że uda się Panu nauczyć mnie rysować chociaż prostą linię- zaśmiała się.

-Spróbuję i to z chęcią nie ma rzeczy niemożliwych. Uśmiechał się i rysował dalej była to postać pięknej kobiety nad nią widniał napis HANNAH

-Co racja to racja- uśmiechnęła się i patrzyła co mężczyzna rysuje tym razem. Otworzyła usta ze zdziwienia kiedy zobaczyła, że rysuje ją.
-Wow, dziękuję- uśmiechnęła się do niego.

-Proszę bardzo. Uśmiechnął się do dziewczyny i podał jej rysunek.
-To dla ciebie podoba ci się? muszę ci powiedzieć,ze jesteś piękniejsza niż cię narysowałem

-Dziękuję jest śliczny- wzięła rysunek od mężczyzny. Słysząc jego słowa na jej poliki wstąpił lekki rumieniec.
-Dziękuję, miło mi, że Pan tak sądzi- powiedziała i uśmiechnęła się.

-Przecież jesteś przepiękna Hannah pewnie często to słyszysz. Uśmiechnął się i podał ołówek i kartkę dziewczynie i pokazał jej żeby powtarzała jego ruchy.
-Spróbuj najpierw zrobić 3 kółka zrobimy z tego konika. o tak

-Nie tak często, w końcu są dziewczyny, które są ładniejsze ode mnie- powiedziała i uśmiechnęła się lekko. Wzięła kartkę i ołówek od mężczyzny po czym zeskoczyła z biurka i przysunęła sobie krzesło od jednej z ławek. Położyła kartkę na biurku i powtarzała czynności po mężczyźnie.
-Wątpię, że z tego wyjdzie konik- zaśmiała się.

-Spróbuj. Irashi szybko narysował instrukcje i położył gumkę i instrukcje koło Hannah. Następnie usiadł koło niej i kierował jej ręką
-Prawie ci wyszło

Starała się jak mogła rysując tego cholernego konika, ale nie szło jej. Spojrzała na mężczyznę.
-Prawie? Psor nie widzi, że ten koń ma krzywy pysk?- zaczęła się śmiać z własnego rysunku. Z jej oczu popłynęły łzy rozbawienia, które szybko starła.
-Mam talent do rysowania karykatur- zaśmiała się.

-Do karykatur masz talent trzeba przyznać. Zaśmiał się z tego co mówiła i jej rysunku.
-Próbowałem cię pocieszyć ale wiesz jak na pierwszy raz to nieźle ci wyszło to rysowanie. Uśmiechał się i popatrzył na rysunek i nie mógł przestać się śmiać.

-Żeby to był pierwszy raz- zaśmiała się i starła łezkę z kącika oczka.
-Wiem co można by z tym zrobić- wzięła rysunek i powiesiła go na drzwiach.
-Mam nadzieję, że komuś humor poprawi- zaśmiała się i wróciła na miejsce.

-Może wiesz co umieć śmiać się z samej siebie to wielki talent wiesz o tym?. Uśmiechał się cały czas i poprawiał rysunek ręką Hannah.

-Jestem tego zdania, że jeśli zrobi się coś głupiego należy się z tego śmiać, a nie tym przejmować- uśmiechnęła się rozbawiona.
-Psor za to nie jest sztywny jak ta dziewucha co tu wcześniej była, zachowywała się jakby miała kij w tyłku- zaśmiała się.

-No zgadzam się trzeba z życia korzystać. Śmieje się i nadal poprawia rysunek ręką Hannah.
-Ja tu twoją ręką będę cały dzień to poprawiał ależ ty mi roboty przysporzyłaś.

-Psieplasiam- zaśmiała się.
-Widzi Psor jaka jestem niedobra? Przysparzam Panu więcej roboty- zaśmiała się.

-Za kare musisz to pięknie narysować.Śmieje się razem z Hannah.
-Ej jesteś jedną z najfajniejszych uczennic jakie poznałem można pogadać z tobą i wogóle.

-Chce Pan abym do końca życia rysowała jednego konika?- zaśmiała się i spojrzała na mężczyznę.
-To samo mogę powiedzieć o Panu, nie z każdym nauczycielem można pogadać jak z kumplem- uśmiechnęła się.