Pokój numer 100 - apartament Nerona.

Mieszkanie Nerona stanowi jedno z największych pomieszczeń w budynku. Wchodzi się do niego przez jedne z wielu takich drzwi na korytarzu, ale jego posiadają numer setny. Przekraczając próg, zostajemy przytłoczeni ogromem miejsca i przestrzeni, jaka się tam znajduje. Bądź co bądź jego lokum ma całe 250 m2, a składa się jedynie z salonu z aneksem, sypialni i łazienki. Wchodząc, wkraczamy od razu do salonu. Nie ma tu rozbicia na przedpokój i pokój dzienny. Dominują odcienie czerwieni i czernie. Hebanowe panele nadają majestatu, ale sprawiają jednocześnie, że mieszkanie utrzymane jest w nowoczesnym stylu. Z pewnością podobało by się wielu osobom, gdyby nie wszechobecny bałagan, który dominował na każdym cm2, nie tylko podłodze, ale również półce, ścianie, a nawet gdzieniegdzie suficie. Na środku postawiona jest ogromna, czarna, skórzana kanapa, która spokojnie, zmieściłaby 10 osób. Przed nią wisi plazma, jeden z najnowszych hitów, z nowostek elektronicznych. Pod telewizorem, na podłodze leżą przeróżne konsole, porozrzucane pudełka po grach, płyty, kubki od herbaty, puszki po piwie i torebki po chipsach. Od razu widać, że to królestwo do którego wkracza w samotne wieczory. Wieczne dziecko, grające w gry, tak to cały Nero. Oprócz tego wszędzie stoją półki na płyty z muzyką, które odtwarzane są na stojącej na podłodze wieży. Po lewej stronie, we wnęce w ścianie umieszczony jest aneks kuchenny. Krwisto czerwone półki, stoją puste w środku, będąc jedynie dekoracją. To dlatego, że Nero kompletnie nie potrafi gotować i ogranicza się jedynie, do przetrzymywania puszek z piwem w lodówce, jakiś napojów typu coca-cola i butelki ketchupu. W jednej z szafek znajdują się stosy zupek chińskich i dań gotowych "do odgrzania". Niestety Kameleon jest uzależniony od jedzenia na mieście, a aneks stoi chyba tylko dla ozdoby. Po prawej stronie od wejścia, znajduje się portal do najważniejszego pokoju dla gospodarza. Jest nim sypialnia, z gigantycznym łóżkiem, umiejscowionym pośrodku pokoju. Nad nim, na suficie wisi okrągłe, robione na zamówienie lustro, w którym odbija się wszystko, co dzieje się na dole. Często można zobaczyć w nim ciekawe, intrygujące rzeczy, z Neronem w roli głównej. Pokój jest ciemny, małe okienko wpuszcza tylko niewielkie ilości światła. Ściany są czarne, co potęguje wszechobecnie panujący mrok, ale dla Nerona to jedno z ulubionych miejsc. Nigdy nie przepadał za słońcem, wyrywającym go rano ze snu i dokuczającym, gdy ma ochotę jeszcze poleżeć. Oprócz tego sypialnia nie jest zbyt obficie umeblowana. Nie ma szafy, więc wszędzie naokoło walają się zużyte, jak również całkiem czyste ubrania. Puszki po coli, kartony po pizzy, książki, płyty, sprzęt do nurkowania, gitara, porozrzucane części od perkusji, skarpetki, żele do masażu, prezerwatywy utworzyły już swego rodzaju dywan. Nero to straszny syfiarz i bałaganiarz, aż dziw, że jeszcze da się przemieszczać z pokoju do pokoju. Pod ścianą stoi wypasione, wielgaśnie terrarium, z jego ukochaną pupilką Eleonorą (Kobrą Czarnoszyją). Skręcając w prawo przejdziemy do łazienki, która ma wejście jedynie od sypialni. Pokój kąpielowy jest niezwykle obszerny. Po środku stoi okrągła wanna, mogąca pomieścić nawet 3-4 osoby. Reszta łazienkowego sprzętu porozstawiana jest pod ścianami. Kafelki są ręcznie robione, utrzymane w antycznym, greckim stylu. 

Warto też wspomnieć, że Neron mieszka ścianę w ścianę ze swoją ukochaną sąsiadką - Shaną Akari.

Neron wpełzł do mieszkania i zapalił światło. Od razu uderzył go wszechobecny burdel, ale absolutnie się tym nie przejął. Nie wiedział co musiałoby się stać, żeby łaskawie posprzątał w swoich czterech kątach. Nawet nie ściągnął swoich ciążących mu nieco, czarnych glanów. Chodzenie w butach było tutaj o wiele bezpieczniejsze. Skierował się do kuchni. Otworzył lodówkę, w której oprócz światła znajdowała się zmrożona wódka, ketchup, puszki od jakiś tanich piw i masa schłodzonej coca coli. Złapał za colę i alkohol, zrobił sobie szybko drinka i zajrzał do szafek. Wyciągnął z nich kilka paczek tuczących chipsów, wrócił się jeszcze po gotowe ciasto z lodówki, które ukryło się na samym dole, przełożył do zębów chrupki i ruszył do pokoju. Rzucił wszystko na podłogę, uwalił się na poduszkach i załączył pierwszą lepszą grę, w którą miał zamiar napierdalać całą noc. Zarzucił pierwszą płytę z brzegu - najnowsze Call of Duty i rozpoczął swój seans.

Kilka sekund później byłem już pod jego drzwiami, trochę się wahałem ale po kilku chwilach zdecydowałem się i lekko zapukałem w drzwi. Było ciemno, straszne, zimno i nudno. Zapaliłem kulę i czekałem aż mi otworzy, wcześniej jeszcze zaciągnąłem tą koszulkę, kurde była krótsza niż bluza...skrzywiłem się lekko i czekałem.

W momencie kiedy udało mu się załączyć TV i  rozdzierał właśnie paczkę lays'ów o smaku zielonej cebulki usłyszał dzwonek do drzwi. Odwrócił głowę i w tym momencie opakowanie rozerwało się, a cuchnące cebulą chipsy rozsypały się po podłodze. - Nosz kurwa.... Właź. - krzyknął z salonu, wiedząc, że to nie kto inny, jak chłopak z dołu. Wsadził do buzi parę listków lays'ów, które ściągnął z podłogi, co z tego, że będzie mu cuchnęło z japy. Wsadził sobie poduszkę pod łokcie, i złapał za joysticka, oczekując niecodziennego (bo w zasadzie nocnego już) gościa.

-Mhm...- Mruknąłem do siebie i jakoś wszedłem do jego mieszkania. 
-Burdel w chuj...- Jakoś przekopałem się i stanąłem idealnie za Neronem.
-Mhm.- Skrzywiłem się i spojrzałem na chyba jedyne źródło światła w tym pokoju. Oczywiście musiałem je zgasić bo mnie te rażące promienie po prostu wkurzały.
-Gościem się nie zajmiesz?- Spytałem ale nie wiedziałem czy mnie słyszy bo był zajęty, chyba. ''Mogłem Stacha wziąć...'' Dalej stałem i rozglądałem się po tym pomieszczeniu. Miałem plamy przed oczami bo tolerowałem tylko swoje światło a gdy wszedłem do pokoju prawie oślepłem, ale zgasiłem więc było lepiej. Czułem się trochę jakbym się czymś naćpał...plamy...kręcenie w głowie.

Nero nie przejął się uwagą, na temat braku nieskazitelnej czystości w miejscu jego zamieszkania. Dobrze o tym wiedział, ale nie miał zamiaru nic z tym robić. Zbyt dużo wysiłku, zbyt dużo roboty, a po kilku godzinach i tak by było to samo... Usłyszał jak głos Sansei'a zabrzmiał idealnie za jego plecami. - Owszem mogę się zająć. Ale generalnie w tym miejscu obowiązuje samoobsługa. Siadaj sobie. - wskazał na miejsce przed telewizorem, gdzie były porozrzucane poduszki, a sam ruszył w kierunku kuchni. Paroma wprawnymi ruchami zrobił mu drinka, takiego samego jak wygenerował sobie, zapominając o tym, że jego gardło jest już do cna przepalone.- Ewentualnie klapnij sobie na kanapie. - powiedział wystawiając już głowę zza aneksu, a następnie usiadł na swoim poprzednim miejscu. - To zupełnie nowa zabawka, jeszcze w fazie testowej, jest nawet opcja multiplayer. Chcesz spróbować? - zapytał wskazując głową na telewizor, na którym widniała załączona gra. Złapał za joystick ustawiając odpowiednie opcje, co jakiś czas popijał ze szklanki.

Usiadłem na pierwszym wskazanym miejscu i ponownie zacząłem się rozglądać. 
-Podziękuję...- Cały czas miałem przymrużone oczy bo starałem się unikać jakiegokolwiek światła. Później patrzyłem tylko jak gra, a sam zacząłem się coraz bardziej nudzić.
-Chyba niedługo będę się zbierać...trochę zbyt nudno...- Jęknąłem na tyle głośno aby mnie usłyszał. Tak na serio mógłbym tu zostać, ale nie lubię siedzieć w kącie zapomniany, ja nikomu tak nie robiłem. Ze znudzenia zacząłem bawić się kulką światła którą przed chwilą zrobiłem. Kolory, gęstość, kształt...tyle możliwości ale każda jest trudniejsza. Postawiłem na zieloną w kształcie jakby liścia, zrobiłem nawet tak że można było pomyśleć że to prawdziwy liść, ale prawdziwe nie wybuchają ani się nie rozpływają. Chcąc jakoś przeszkodzić Nerowi, rzuciłem w niego tym co stworzyłem, ale tak aby się rozproszyło a nie eksplodowało. Zachichotałem i ułożyłem się trochę w pozycji leżącej i powróciłem do patrzenia na wszystko i na nic.

Spokojnie sobie grał, szło mu nawet całkiem nieźle dopóki zielona kula nie mignęła mu przed oczami. Na chwilę go to zamroczyło, wypuścił joysticka z rąk i przetarł oczy. - Co to do... - zdążył wybełkotać i spojrzał na telewizor. Od tej całej magicznej zabawy, przeszły na przedmiot jakieś fale, które spowodowały, że przestał działać ekran. Nero ruszył tyłek i podszedł do telewizora. Dotknął monitora i ni stąd ni z owąd kopnął go prąd. Szybko cofnął dłoń, krzycząc i łapiąc się za klatkę. Kiedy doszedł do siebie próbował go jakoś włączyć, ale nic nie działało - padł na amen. - Nosz cholera, wiesz ile mnie to kosztowało, żeby go sprowadzić? Ściągnąłem go jeszcze z linii produkcyjnej zanim wszedł do sklepów... - zaczął marudzić i wszedł nogą na pilota od wieży. Złapał go i zapuścił sprzęt. Z głośników wydobyły się fale ciężkiego brzmienia, popłynęły przez pokój ostre słowa ~ Whoa, mada fucker, whoa, die~. Dopiero po paru minutach zdał sobie sprawę, że ma gościa. - Będziesz coś pił? Może jadł? Jakoś  tak mizernie wyglądasz... - stwierdził kierując się do kuchni. - Dziś nasz wspaniała restauracja serwuje jedynie zupki chińskie i słodycze. - wykrzyczał z kuchni, gdyż muzyka dość głośno dokazywała.

Zacząłem śmiać się widząc to wszystko ale ogarnąłem się i odpowiedziałem na pytanie czy czegoś chcę.
-A mogę prosić o dostawę siebie do łóżka? Zaraz chyba usnęęęęę...- Wyjęczałem na tyle głośno aby mnie usłyszał. Byłem zmęczony i rozbawiony do poziomu kiedy nie mogłem się powstrzymać od śmiechu. Wkurzony hałasem zmusiłem prąd do wyłączenia się. W końcu zapadła cisza. Rozłożyłem się na 'moim' miejscu i prawie że usnąłem.

- A czy ja ci wyglądam na osobistą niańkę, albo służącego? - zapytał zgryźliwie. Nie wiedział o co mu chodziło z tym całym noszeniem do łóżka. Ma swoje nogi, niech ich używa póki jeszcze może... Zresztą. Nastolatkowie chyba kładą się późno spać, ten jest jakimś ewenementem... - pomyślał. Usłyszał pukanie dochodzące zza drzwi wejściowych. - Wejdź. - krzyknął, gdyż muzyka naprawdę przeszkadzała w komunikacji. Był zbyt leniwy, aby pofatygować się osobiście i wpuścić gościa do środka. Nagle muzyka ścichła i przeniósł swoją uwagę z powrotem na San'a. - Jak chcesz spać, to się kładź, ale przestań bawić się moim prądem, bo do reszty wszystko popsujesz. Zdążył pomyśleć i przeniósł uwagę na osobę, która właśnie weszła do środka.

-Emmmm?- Spojrzałem na drzwi. Nie wiedziałem że ma przyjść jeszcze ktoś. Szybko wstałem i otworzyłem portal.
-Jakby co to możesz do mnie przyjść. Drzwi są dla ciebie otwarte...- Zdążyłem powiedzieć tuż przed wejściem. Eliksiry były wystarczająco silne abym mógł przejść pod drzwi swojego pokoju.

Nacisnęła klamkę i weszła do środka. Z pokoju wydobywał się śmierdzący odór. Od razu potknęła się o rozwalone rzeczy i upadła na podłogę. Kiedy podniosła głowę spostrzegła wszelkiego rodzaju ciuchy, opakowania po wszelakich produktach, zapleśniałe jedzenie i inne śmieci. Podniosła się i otrzepała. Od razu zobaczyła dwóch chłopaków. Jeden wstał na jej widok miał czarne włosy, wyglądał na 15-16 latka, natomiast drugi to zupełnie inna bajka. Blond irokez, oraz kolczyki w różnych miejscach. Zorientowała się, że obok niej wprowadził się właśnie ten chłopak. Podeszła do niego omijając śmieci.
- Możesz wyłączyć tą cholerną muzykę?! - krzyknęła

Nero zobaczył śliczną dziewczynę gramolącą się w jego stronę. Zlustrował ją od góry do dołu i uśmiechnął się do siebie. Jej aparycja była niezwykle kusząca, a dość krótka koszula nocna jeszcze podsycała jego cały apetyt. - Może mieszkanie tutaj nie będzie stanowiło aż takiej katorgi jak mi się wcześniej wydawało... Dziwaki, nie dziwaki, grunt, że świetnie wyglądają.- pomyślał i wyszedł jej na przeciw. Zdziwił się wcześniej, że Sansei tak szybko zniknął, jakby się obraził, albo czegoś przestraszył... No mówi się trudno... Chwycił dziewczynę za dłoń, skłonił się i pocałował wierzch jej ręki. Maniery ponad wszystko. - Witam panią w moich skromnych progach. Jednak później skrzywił się, gdy usłyszał o muzyce. - Jak widać, a raczej słychać, żadnej muzyki nie ma, więc nie musi się panna tak złościć. - posadził ją na kanapie, zanim zdążyła się spostrzec. - Będziesz coś pić, jeść? - zapytał ponownie ruszając w kierunku aneksu. Zrobił już tam dzisiaj tyle kilometrów, że gdyby nie ten cały alkohol, słodycze i chipsy, z pewnością by schudł. Sam się dziwił, że jest dzisiaj aż na tyle uprzejmy, by robić coś przy gościach. Zwykle wymagał od nich tego, by rozporządzali sobą sami. Ale nic.. może mu się jeszcze całe to zachowanie opłaci - miał nadzieję.

Kiedy wziął jej dłoń i ją pocałował pomyślała, że jest nawet miły i dość szarmancki.
- Tak teraz nie, natomiast wcześniej grała na cały akademik. Jakbyś nie wiedział to jest tutaj coś takiego jak cisza nocna o 22:00. - powiedziała, chwilę później była na kanapie. 
- Nie, przyszłam tylko na chwilę, by zwrócić ci uwagę - rzekła - Poza tym mógłbyś czasami tu ogarnąć. Zabić się można o te przeróżne rzeczy.

- Pardon, ale straszny ze mnie bałaganiarz. - przyznał i ciągnął tą swoją gadkę dalej. - Tak więc, uwaga już została przyjęta do wiadomości, a teraz proszę się wygodnie usadowić i należycie przyjąć moją gościnę. Szkoda, aby to piękne ubranie - tu wskazał na jej koszulę - się zmarnowało, nieprawdaż? Podetknął jej talerz z ciastem pod nos i podał wcześniej przygotowanego drinka z parasolką. Napój był wyjątkowo dobry, zdał sobie sprawę, że nie wszyscy zadowalają się jakimś byle gównem, by tylko zmoczyć gardło... Następnie skierował się do skrzynki wiszącej przy drzwiach wejściowych. Złapał za stołek i podsunął go pod samą ścianę. Nawet z jego 190 centymetrami wzrostu nie był w stanie dosięgnąć, była umiejscowiona skurwiale wysoko. - Co za pacan to montował? - pomyślał. Wspiął się na stołek i zaczął grzebać w korkach i kabelkach by przywrócić z powrotem prąd, aby zniknęły te egipskie ciemności. Chciał sobie popatrzeć na tą ładną buźkę, która do niego magicznie przybyła chociaż jeszcze przez krótki czas. Choć, przyznawszy szczerze wolałby porobić coś z goła innego.

Kiedy chłopak powiedział o jej ubraniu zdziwiło to ją nie co, ale po chwili uświadomiła sobie, że jest w swojej koszuli nocnej. Zawstydziła się lekko i zarumieniła. Gdy podsunął jej ciasto, oraz drinka spojrzała na niego. - Nie wypadałoby odmówić... - pomyślała, wzięła w dłoń widelczyk i wsunęła kawałek ciasta do ust. Po chwili światło zapaliło się, a tajemniczy chłopak wszedł do środka. 
- Przy okazji - zaczęła i zamoczyła usta w słodkim drinku przygotowanym wcześniej przez niego. - Co miałeś na myśli mówiąc: "szkoda, aby to piękne ubranie się zmarnowało", hmm?

- Miałem na myśli to - powiedział wchodząc głębiej do salonu - że ten jakże interesujący strój zmarnowałby się, gdybyś siedziała sama w pokoju, owinięta po brzegi kołdrą. A tak to przynajmniej jak mogę docenić walory twojego cudownego ciała. - odparł dosyć sprytnie. Od razu mógł się wywiedzieć, czy koleżanka mieszkała sama i czy kogoś miała. - Ależ gdzie moje maniery... Nazywam się Neron. - zrobił krótką przerwę, w tym momencie chciał podać swoje nazwisko, ale zdał sobie sprawę, że wcale nie ma na to ochoty. Zresztą wątpił, by ją to obchodziło. - ...Nero. Po prostu Nero. - powtórzył uśmiechając się i usiadł na kanapie dość blisko dziewczyny. Pewnie położył rękę na oparciu, tak, że prawie ją obejmował. - Czyli wychodzi na to, że będziemy sąsiadami? - zapytał, zbliżając nieznacznie do niej twarz i oceniając swoje szanse oraz możliwości. Chciał wybadać, jak dalece się może posunąć.

- Taa... no jasne... - powiedziała trochę poirytowana jego zachowaniem. - Ja jestem Shana. - lekko odsunęła się od niego trochę zakłopotana. - Tak, raczej będziemy na siebie skazani. - Kiedy chłopak przybliżył się do niej przycisnęła dwa palce do jego ust. - Nie tak prędko, sąsiedzie... 

- Jestem wolny jak ślimak. - odpowiedział. Ponownie usiadł bliżej niej, ale nie był nachalny. - Spokojnie, nie musisz się mnie bać. Nie zrobię nic wbrew twojej woli. - wykonał ruch rękoma, jak gdyby był najbardziej niewinną osobą na świecie i upił nieco płynu ze swojej szklanki.  Zauważył, że naczynie Shany było prawie pełne. Wskazał na nie głową i zachęcił do picia. - Pij, pij, nie jest takie złe, nieprawdaż? - zapytał podchodząc do wieży. Strasznie się dzisiaj kręcił, jakby miał w dupie owsiki, a naprawdę... już dawno u niego nie gościły. Ponownie włączył sprzęt, tym razem skupiając się na radiu. Shanie mogła się nie spodobać muzyka z płyty i jeszcze by mu uciekła... Zrobiło się dosyć nastrojowo i miał nadzieję, że również przyjemnie. Powrócił do sąsiadki i zrobił jej kolejny napój, tym razem słodszy i mocniejszy, tak na zaś, jakby przewidywał, że wypije pierwszy, chociażby z czystej grzeczności i uprzejmości.

- No ja myślę, że nie. Może nie wyglądam, ale umiem komuś przywalić - powiedziała uśmiechając się i trzepocząc swoimi długimi, czarnymi rzęsami. Wzięła szklankę ze zrobionym wcześniej płynem i wypiła dwa łyki. - Nie, jest całkiem dobre - odpowiedziała na zadane przez Nerona pytanie.

- W to nie wątpię... Ale szkoda by było uszkodzić takie delikatne dłonie - złapał ją za rękę i obejrzał ją ze wszystkich stron. Następnie jak gdyby nigdy nic odłożył ją na miejsce i podsunął kolejną szklankę alkoholu. - Cieszę się, że ci smakuje, ale wydaje mi się, że to będzie jeszcze lepsze. Nagle jak gdyby nic włączył się telewizor, na kanale z wiadomościami. Neron zignorował to, był cały pochłonięty nową koleżanką.

Kiedy podsunął jej kolejną porcje alkoholu, domyśliła się o co mu chodzi. 
- Przepraszam, ale nie piję zazwyczaj tak dużo. Co ja wygaduje...? Ja w ogóle nie powinnam pić. Wybacz muszę już iść. Muszę się wyspać na jutro, bo mam zajęcia z teorii magii. Na prawdę dziękuję za gościnę, ale pójdę już. - powolnie wstała i uśmiechnęła się delikatnie w stronę Nerona.

- No co ty, już wychodzisz...? Nawet nie dokończyłaś ciasta. - westchnął. Był prawie pewny, że nic z tego dzisiaj nie będzie. - Bądź tak dobra i dotrzymaj mi jeszcze towarzystwa. Jeśli będziesz zmęczona, możesz się przespać tutaj. Żaden problem jeśli zaśniesz. Widząc jej zakłopotaną minę dodał. - Ja mogę spać tutaj, w salonie. To naprawdę żaden kłopot. Podszedł do niej i posadził ją z powrotem na kanapie. Nie rezygnował tak łatwo.

- To na prawdę miło z twojej strony, ale naprawdę muszę iść. Powinnam coś jeszcze sprawdzić w internecie bardzo pilnie. - powiedziała i odgarnęła włosy. - Poza tym nie mogłabym spać w takim bałaganie - lekko się uśmiechnęła - Dzięki za gościnę.

- Jak wolisz. Ale jeśli mnie zostawisz, nie będę miał się czym innym zająć, jak tylko ćwiczeniem gry na gitarze, lub mojej perkusji... Oczywiście zrobisz tak, jak ci się będzie podobało. Poszedł za nią i otworzył jej drzwi zachęcając do wyjścia. Co innego mógł zrobić? Od gwałtów odszedł już dawno temu, były przereklamowane i nastarczały więcej kłopot niż pożytku.