Korytarz~~

W ciszy przyglądał się temu co tu zaszło. Gdy Mugetsu go czochrał starał sie nie reagować, ale odpychał jego ręce. Najbardziej go zdziwiło, gdy przyszedł Irashi i nawrzeszczał na Mugetsu. Czyżby... był zazdrosny? - myślał.
Nie wcinał się w rozmowy, postanowił dać chłopakom porozmawiać, choć konwersacja stawała się nerwowa. Wtedy z nudów wszedł do ich umysłów. Wpierw do Dattebayo. Nie powinienem... zdziwiło go, gdy nauczyciel nie spostrzegł wtargnięcia Antera. Może to i dobrze... Anter nie szukał obrazów, lecz myśli. Wyłapał jedną: "Od Antera mi won!" . Od razu, gdy ją usłyszał - wyszedł z głowy Irashi'ego. Szybko zrezygnował z dalszego wchodzenia do umysłu w tej chwili. Te słowa wywarły w nim zbyt wielkie emocje.

- Widziałem trójkę ludzi w lesie - zaczął wyjaśniać Suzuno. Nie bardzo mu się chciało, ale trudno. Powinni wiedzieć. - Mówili o ataku na Harusen, ale nie wiem nic dokładniej. - mówił cicho, tak by słyszeli tylko Shana i Kazuya, słysząc czyjeś głosy na korytarzu.

-Co Anter cię tak zamurowało usłyszałeś coś dziwnego bo nie rozumiem. Uśmiechnął się lekko i objął prawą ręką Antera i zapytał:
-Gdzie idziemy?

- Nie, nic takiego - odparł, ale nie odwzajemnił uśmiechu. Lekko się wzdrygnął, gdy nauczyciel go objął. Jednak nawet mu się to podobało. - Myślałem nad tym, by pójść nad jezioro.

-Okej to idziemy. Uśmiechnął się i poszedł w stronę jeziora
z/t

- Jak wyglądali? - zapytała z ciekawości. Chciała się upewnić, czy nie był to chłopak, który zaatakował ją wcześniej.

Cała ta sytuacja była coraz bardziej interesująca. Atak... Bedzie ciekawie, wreszcie coś się zacznie dziać w tej nudnej szkole. Oparł się o ścianę i zaplótł ręce na klatce piersiowej dalej słuchając rozmowy między ta dwójką.

- Wyglądali... Mieli na sobie czarne płaszcze, a na nich znajdował się jakis biały symbol - opisał ich strój. Nic więcej, poza tym charakterystycznym ubiorem, nie pamiętał. Westchnął. - Dobra, wiecie już. A teraz dajcie mi już pójść w swoją stronę, dobra? - Zaczął iść w swoją stronę.

z/t

-Czarne płaszcze i biały symbol... - powtórzyła nie zwracając uwagi na pytanie chłopaka. Takie same jak u tego czarnowłosego maga ognia.
- Cholera... Nie dobrze... - powiedziała cicho

Weszliście cała czwórką do korytarza.Byliście zmęczeni i mokrzy jednak szczęśliwi ,żę dotarliście na miejsce.Kiedy Mugetsu spojrzał za okno zobaczył,że burza zaczęła się na dobre a pójscie do własnego pokoju jest jednak trochę ryzykowne i woleliście razem poczekać aż burza się skończy.

Rozejrzała się po budynku. Była bardzo ładny i duży.
- A więc to jest Harusen - powiedziała jakby do siebie. Usiadła na pobliskiej ławce, wyjęła z torby szczotkę i przeczesała włosy.

- Co jest, Shana? - spytał widząc reakcję dziewczyny. - Wiesz coś na ich temat?
Trochę go to zaniepokoiło. I nagle przypomniał sobie, że raz Shana wróciła w strasznym stanie z misji. Czyżby... zrobił to jej jeden z nich? Kazuya wkurzył się na dobre. Wreszcie wiem jak dotrzeć do tej osoby... teraz tylko go znajdę. Nie podaruję.

Ledwie doszła do szkoły, a burza rozpętała się na dobre, skuliła się więc przy ścianie i drżała ze strachu.
-Przepraszam za kłopot- wyszeptała cicho drżącym głosem.

Przystanął przy ścianie opierając ręce na kolanach, jeszcze chwila i zszedłby na zawał.
-Ta~ Witamy w domu mała~~-wyszczerzył się zerkając na Sawannę, po chwili przysiadł pod ścianą.-Hey, przecież jesteśmy w środku, nic ci już nie grozi~-machnął ręką lekceważąco i zerknął na fioletowowłosą.

Spojrzała na niego oddychając ciężej.
-W..wiem o tym, ale mam tak od dziecka, cierpię na brontofobię i boję się nawet jeśli jestem w jakimś pomieszczeniu, wiem, że nic mi nie grozi, a jednak- powiedziała cicho. Słysząc grzmot objęła ramionami nogi i skuliła się bardziej trzęsąc się.
-P..przepraszam jeśli sprawiam problem- wyszeptała.

Smit nie bądź nie miły Powiedział do chłopaka po czym podszedł i ukucnął obok dziewczyny z drugiej strony. Możemy tutaj przeczekać burze Powiedział łagodnie po czym uśmiechnął się do dziewczyny a potem do chłopaka.

-Nie wiedziałem, sorki~- po chwili uniósł kąciki ust, jednak wyszedł mu tylko krzywy uśmiech. ''Rany kiedy ja gadałem z
normalnymi ludźmi''-westchnął cicho, w końcu większość jego znajomych była chora na głowę.
-Jeśli mamy tu czekać to wypadałoby coś porobić, może nawet uda się Hannah zapomnieć o burzy~-zamyślił się bębniąc palcami w dolną wargę.

Podeszła do dziewczyny i lekko ją otuliła.
- Spokojnie, pewnie nie długo przestanie. Nie masz się czego bać, jesteśmy z tobą - powiedziała i ciepło się uśmiechnęła

Odwróciła się w stronę Kazuyi. W jej oczach było widać lekki strach.
- Nie jestem pewna, ale... - zaczęła - Wydaje mi się, że... Chłopak, który mnie wtedy zaatakował, również miał czarny płaszcz z białym symbolem.

Fakt Smit ma racje poróbmy coś razem .Powiedział lagodnie do dziewczyny odsunął się kiedy inna ja przytuliła spojrzał na smitha ,westchnal cicho po czym rozejrzal sie dookoła majac nadzieje ze znajdzie cos czym mogli by sie zajac jednak zrezygnowany opuscil glowe.

Zsunął się niżej pod ścianą, tak że praktycznie leżał na podłodze.
-Może.... prawda, czy wyzwanie, powinienem mieć gdzieś butelkę~ Przy okazji się poznamy~?-zaproponował, choć wiedział że i tak nie był to zbyt wyszukany pomysł. Zerknął po wszystkich, czekając na jakąś odpowiedź.

Wtuliła się lekko w dziewczynę, która ją przytuliła. Powoli zaczęła się uspokajać, ale nadal czuła strach i trzęsła się. Zerknęła na Smit'a.
-Możemy pograć- chciałaby się uśmiechnąć, ale w tej chwili nie bardzo było to możliwe.

okej mi pasuje.Usiadł na ziemi obok Smitha.To może zrobimy kółko ?. Zaproponował mugetsu patrzac na zebranych.

-Było by dobrze, dacie radę~? -zerknął na wystraszoną dziewczynę i przywołał je ruchem dłoni i w magiczny sposób wyjął butelkę zza pleców. -Jak komuś jest zimno to może się przytulić, my body is ready~-zarechotał puszczając oczko do dziewczyn i kładąc butelkę przed sobą. Po chwili zerknął na zebranych.

Odsunęła się od dziewczyny i przysunęła do niego. Zerknęła przez okno i widząc kolejny piorun znów się wtuliła w pierwszą lepszą osobę, którą okazał się Smit.
-P..przepraszam to odruch- powiedziała cicho, ale nadal nie puszczała. Ogólnie ciepło drugiej osoby ją uspokajało więc powinno być dobrze.