Korytarz~~

-Ma się rozumieć~ -uśmiechnął się szelmowsko i pogłaskał ją po głowie niby pocieszająco. ''Postaraj się Smithe koleżanka w potrzebie~'' -odezwał się głos w jego głowie. -Można by też zagrać w pokera rozbieranego~-zaśmiał się gardłowo.-Kto zaczyna~?

Czując głaskanie jej drżenie nie było już tak silne jak wcześniej. Mimo to nadal oddychała ciężko i bała się spojrzeć przez okno. Kiedy usłyszała propozycję chłopaka zarumieniła się.
-R..r..rozbieranego?- szepnęła cała czerwona na polikach i wtuliła się bardziej aby ukryć zawstydzenie.

- Że co?! - wrzasnął. Zacisnął zęby, by jakoś się uspokoić. W głowie miał teraz wiele myśli. Kim są ci ludzie? Dlaczego chcą zaatakować Harusen? Gdzie się ukrywają? Musiał ich odnaleźć. Po prostu musiał. Znajdzie tego, który skrzywdził Shanę i sprawi, że gorzko tego pożałuje. - Powiedz... Pamiętasz gdzie dokładnie byłaś, gdy cię zaatakował?

- Gdzieś w lesie. Dokładnie nie pamiętam. - odpowiedziała dziewczyna. Miała złe przeczucia. Po co Kazuya w ogóle o to pytał. Chciał z nimi walczyć? Sam? Musiała się tego dowiedzieć? - Kazuya, ale co ty chcesz zrobić?

OParł się rekami z tyłu głowy i spojrzał na tą dwójkę. Na razie niech będzie butelka oźniej pomyślimy . Lekko się uśmiechnąl do tej dwójki i zabrał od smitha butelke i zakrecil ja wypadło na hannah. Hannah pytanie czy wyzwanie ?. Spytał ciekawwy i lekkko się uśmechnął.

Nie podniósł wzroku na Shane tylko patrzył w podłogę.
- Ja... nic. - odparł.
Musiał skłamać. Gdyby powiedział prawdę Shana odwiodłaby go od jego zamiarów. A Shana miała na niego duży wpływ. Jest szansa, że przekonałąby go do zmiany decyzji. A on nie mógł na to pozwolić.
- Słuchaj, muszę już iść - powiedział podnosząc wzrok i spojrzał na dziewczynę, jednak nie patrzył prosto w oczy. - Spotkamy się później, dobra? To narazie.
Po tych słowach nie czekał na odpowiedź tylko od razu zaczął iść do wyjścia.

z/t

Już otwierała usta, by coś powiedzieć kiedy Kazuya poszedł w swoją stronę. Świetnie... - pomyślała - I znowu zostałam sama. Postanowiła wrócić do akademika i odpocząć w spokoju. Powoli robiło się ciemno. Burza, która nawiedzała wyspę zniknęła, a zza chmur wyszedł lśniący księżyc. Shana wyszła z budynku i skierowała się do swojego pokoju.


z/t

- Dobra, ja muszę iść. Dziękuję wam za wszystko do zobaczenia. - powiedziała i lekko skłoniła się. Burza powoli zaczęła przechodzić. Postanowiła wyjść ze szkoły i znaleźć swój pokój w akademiku. Zarzuciła na ramię torbę i zaczęła iść ciągnąc za sobą walizkę. 

z/t